Zniekształcenia nieliniowe: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Zniekształcenia nieliniowe''' to efekt przetwarzania sygnału przez układ lub system o [[funkcja nieliniowa|nieliniowej]] [[charakterystyka|charakterystyce]] wejściowo-wyjściowej. Typowo objawiają się obecnością dodatkowych [[składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] w [[widmo akustyczne|widmie]] sygnału, które są produktem wzajemnej [[interferencja|interferencji]] składowych obecnych w sygnale oryginalnym. Te dodatkowe składowe są zazwyczaj klasyfikowane na [[niekształcenia harmoniczne]] oraz [[zniekształcenia intermodulacyjne]].
Stopień zniekształceń harmonicznych (h albo THD od ang. ''Total Harmonic Distortion'') oraz intermodulacyjnych (IMD od ang. ''Intermodulation Distortion'') podaje się w [[procent]]ach wyrażających udział mocy produktów zniekształceń w mocy całego sygnału.
Zniekształcenia nieliniowe są dokuczliwe, jeśli ich procentowa zawartość w sygnale jest znacząca. Na przykład norma [[Hi-fi|Hi-Fi]] określa dopuszczalny udział zniekształceń dźwięku jako 1%. Współczesne urządzenia elektroakustyczne (z wyjątkiem zespołów głośnikowych) oferują zazwyczaj znacznie niższe poziomy zniekształceń pod warunkiem eksploatacji w dopuszczalnych warunkach wysterowania, obciążenia i zasilania.
'''Dokuczliwość''' zniekształceń zależy od ich częstotliwości. Zniekształcenia harmoniczne niższych rzędów (niskie indeksy harmonicznych) są zazwyczaj łatwiej tolerowane niż zniekształcenia wysokich rzędów. Zniekształcenia harmoniczne rzędów parzystych (pojawiające się głównie przy nieliniowościach o asymetrycznej względem zera charakterystyce) są równiez bardziej przyjemne od nieparzystych harmonicznych (charakterystyki symetryczne). Z tego powodu zniekształcenia produkowane np. przez lampowe wzmacniacze elektroakustyczne (produkujące zazwyczaj parzyste harmoniczne niskich rzędów) są łatwiej tolerowane i przyjemniejsze niż zniekształcenia klasycznych wzmacniaczy tranzystorowych (produkujących przy niekorzystnych warunkach pracy szerokie spektrum harmonicznych o nieparzystych indeksach).
[[Kategoria:Elektronika]]
|