Karl von Nassau-Siegen: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1782]] brał udział w walkach połączonych flot francuskiej i hiszpańskiej o angielski [[Gibraltar]]. Wsławił się wtedy jako dowódca pływającej baterii artyleryjskiej, atakując brzeg od strony morza. Król hiszpański [[Karol III Hiszpański|Karol III]] dał mu za to ''trzy miliony reałów w ładunkach okrętowych'', mianował go generałem-majorem wojsk hiszpańskich i przyznał tytuł ''granda hiszpańskiego pierwszej klasy''<ref name="NS"></ref>.

 

 

W [[1786]] przybył do [[Imperium rosyjskie|Rosji]] i poznał [[Grigorij Potiomkin|Potiomkina]], brał udział w [[1787]] w przygotowaniach do wyprawy carycy [[Katarzyna II Wielka|Katarzyny]] na południe i w czasie [[VI wojna rosyjsko-turecka|kolejnej wojny rosyjsko-tureckiej]] wstąpił na służbę rosyjską. Dowodził flotą rosyjskich [[galera|galer]] i rozgromił flotę turecką na Oczakowskim Limanie. Konflikt z Potiomkinem w sprawie obsady [[Oczaków|Oczakowa]] zmusił go do wyjazdu do [[Sankt Petersburg]]a, skąd jako rosyjski agent wyjechał do Hiszpanii i Francji z misją zbadania możliwości zawarcia sojuszu pomiędzy Rosją, [[Austria|Austrią]], [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]] i Hiszpanią. Misja nie zakończyła się sukcesem i już w latach [[1789]] i [[1790]] brał czynny udział w [[Wojna rosyjsko-szwedzka (1788-1790)|wojnie przeciw Szwecji]], gdzie oprócz kilku zwycięskich bitew w 1790 doznał porażki, a jego flotę rozgromili Szwedzi w zatoce pod [[Wyborg]]iem zdobywając 46 galer. W wyniku tej klęski opuścił służbę rosyjską.

{{Przypisy}}

 

 

[[de:Karl Heinrich von Nassau-Siegen]]