Melisanda z Jerozolimy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: el:Μελισσάνθη της Ιερουσαλήμ |
poprawa linków |
||
Linia 13:
Król zmarł już w [[1131]], a Melizanda i Fulko wspólnie objęli pusty tron. Fulko próbował odsunąć żonę od faktycznej władzy i zaczęły się starcia między małżonkami. W [[1132]] oskarżył żonę o romans z jej kuzynem i członkiem rodziny królewskiej - Hugonem II de Le Puiset, [[Hrabstwo Jaffy i Aszkelonu|hrabią Jaffy]]. Małżonkowie pojednali się w [[1136]] i w następstwie tego Melisanda urodziła drugiego syna [[Amalryk I|Amalryka]]. W [[1143]] Fulko zginął w wypadku podczas polowania, Melisanda opłakiwała go publicznie i prywatnie. Od [[1143]], panowała przez siedem lat wraz z starszym synem - [[Baldwin III Jerozolimski|Baldwinem III]] jako regentka.
W [[1144]] hrabstwo [[Edessa|Edessy]] zostało oblężone, hrabia [[Joscelin II z Courtenay|Joscelin II]] nie był w stanie sam obronić swoich ziem. Melisanda odpowiedziała na jego prośby wysłaniem armii dowodzonej przez [[kontabl]]a Manassesa de Hierges, [[Philip de Milly|Filipa de Milly]] i Elinanda de Bures. [[Rajmund z Poitiers|Rajmund z Antiochii]] zignorował apel o pomoc, ponieważ jego armia zajęta była walkami z wojskami [[Cesarstwo
W [[1148]] krzyżowcy spotkali się w [[Akka|Akce]] i uzgodnili strategię dalszych działań. Konrad i Ludwik doradzili 16-letniemu Baldwinowi III, żeby zaatakował muzułmańskie miasto [[Damaszek]]. Melisanda, Manasses i Eleonora chcieli podbić [[Aleppo]], które przypadałoby się podczas odbijania Edessy, ale Baldwin III zdecydował ruszyć na Damaszek. Miasto to było połączone z Jerozolimą umowami pokojowymi; kiedy nie udało się go zdobyć, mieszkańcy nie chcieli już podpisać kolejnych traktatów z Jerozolimą. Po 11 miesiącach Ludwik i Eleonora wrócili do Francji, tym samym II krucjata zakończyła się porażką.
| |||