Metodologia historii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia polskojęzyczna: uzupełnienie literatury |
uzupełnienie opisu |
||
Linia 1:
Metodologia historii jest dziedziną wiedzy zajmującą się badaniem metod stosowanych dla stworzenia historycznego opisu świata.
Metodologia historii kooperuje zatem z grupą dziedzin wiedzy noszących wspólną nazwę [[epistemologia]] czy też [[teoria poznania]]. Metodologia historii bada także znaczenie historiografii, wiedzy historycznej i historycznego myślenia w dziejach poszczególnych kultur i cywilizacji - wówczas kooperuje z takimi dziedzinami wiedzy jak: [[historia historiografii]], [[kulturoznawstwo]], [[filozofia kultury]].
Ze względu na specyfikę stawianych problemów badawczych i sposób ich rozwiązywania wyróżnia się obecnie trzy sposoby refleksji w ramach metodologii historii:
Linia 12 ⟶ 13:
# [[logika]] wiedzy historycznej: dziedzina wiedzy badająca logiczne narzędzia zastosowane do tworzenia historycznego opisu świata. (np. [[dedukcja]], [[indukcja]], [[redukcja]], [[kategoryzacja]], [[klasyfikacja]], [[definicja]])
# [[retoryka]] narracji historycznej: dziedzina wiedzy badająca językowe środki użyte do zbudowania historycznego opisu świata (takie jak: [[metafora]], [[metonimia]], [[synekdocha]])
Nurty historiografii współczesnej takie jak: [[antropologia historyczna]], [[mikrohistoria]], [[historia globalna]], [[historia postkolonialna]], [[historia kobiet]], są silnie nasycone refleksją teoretyczną i metodologiczną gdyż badaniom nad źródłami historycznymi towarzyszy tam namysł nad znaczeniem tych badań dla współczesnego społeczeństwa.
– Światowi klasycy metodologii historii
| |||