Parafia Ewangelicko-Reformowana w Zelowie: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Historia ==

Umowę kupna majątku ziemskiego [[Zelów]] za 154 tysięcy złotych spisano [[21 grudnia]] [[1802]] r.<ref>http://www.zelandia.pl//media/akt_kupna.pdf</ref> a od lutego następnego roku zaczęli przybywać pierwsi osadnicy wyznania Braci czeskich i już [[20 czerwca]] [[1803]] r. wybrano [[Rada parafialna|Radę Parafii]], której obiecano posłuszeństwo także w sprawach świeckich. Po upadku [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] w [[1815]] r. parafia zelowska wraz z kilkoma zborami małopolskimi znalazła się pod jurysdykcją warszawskiego Konsystorza [[Kościół Ewangelicko-Reformowany w RP|Kościoła Ewangelicko-Reformowanego]]. W tych latach zarząd parafii określał liczbę wiernych na około 700 osób. Przez pierwsze kilkanaście lat jej istnienia funkcję domu modlitwy spełniał budynek szkolny. Uroczyste otwarcie kościoła odbyło się [[3 lipca]] [[1825]] r. Na przełomie [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX]] wieku zbór liczył już 3000 osób.

 

Przez całą swą blisko 200-letnią historię, aż do czasów współczesnych, mieszkańcy Zelowa nie zatracili świadomości odrębności swego pochodzenia i tradycji zarówno narodowościowej jak i obyczajowej. [[Bracia czescy]], którzy osiedlili się w [[Zelów|Zelowie]], przynieśli ze sobą tradycje kultury materialnej - rękodzieła ludowego, charakterystycznego dla terenów pogranicza czesko-niemiecko-śląskiego. Do dzisiaj przetrwały przykłady budownictwa ludowego, które polscy i czescy specjaliści oceniają bardzo wysoko, jako specyficzny i wyjątkowy typ ginącej już architektury drewnianej. Tradycyjnym rzemiosłem zelowskim było [[tkactwo]], które przez wiele dziesiątek lat było podstawowym, obok uprawy roli, źródłem dochodów mieszkańców Zelowa.

 

[[II wojna światowa|Wojna]] i lata [[1945]]-[[1948]] zniszczyły piękno harmonijnego współżycia różnych środowisk narodowościowych i religijnych powodując ogromną emigrację członków parafii w różne strony świata. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], między innymi ze względu na antagonizmy narodowościowe, wyznaniowe a w szczególności majątkowe, wyemigrowało w większości do [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] aż 90% parafian, z których niewielka część po kilku latach uspokojenia - powróciła. Ci, którzy zostali, mieszkają w [[Zelów|Zelowie]] do dziś i zachowują tradycje przodków.