{{dopracować|linki|styl|w szczególności: w pierwszym akapicie powinna się znaleźć definicja}}'''Ekonomia propodażowa''' – lata '70 XX stulecia w [[Stany Zjednoczone Ameryki |Stanach Zjednoczonych Ameryki]] przyniosły ukształtowanie się i rozwój jeszcze innego podejścia do zagadnień [[polityka gospodarcza|polityki ekonomicznej]]. Była nim tak zwana ekonomia propodażowa przeciwstawiająca się ostro popytowym ujęciom [[Keynesizm|keynesizmukeynesizm]]u, ale sugerująca pozostawienie jakiegoś miejsca dla aktywnej [[polityka gospodarcza|polityki gospodarczej]] przy reorientacji jej kierunków. Miały one objąć przede wszystkim stosowanie czynników zwiększających wydajność, oszczędzanie i inwestowanie. Zwolennicy tej koncepcji nawiązywali do założeń behawiorystycznych, określających sposoby zachowania się ludzi pod wpływam oddziałowującychoddziałujących na nich bodźców, a za podstawy polityki ekonomicznej uznawali ograniczone zdolności wytwórcze [[gospodarka|gospodarki]]. W odróżnieniu od keynesistów, wskazujących na ograniczenia popytu jako przyczyny depresji i [[monetarysta|monetarystów]] akcentujących fatalne skutki nadmiaru pieniądza przedstawiciele ekonomi propodażowej za główne źródła trudności gospodarczych uznawali ograniczenia po stronie podaży[[podaż]]y (utrudnienia w jej zwiększeniu). Aby zwiększyć podaż trzeba skłaniać [[przedsiębiorca|przedsiębiorców]] do wzrostu [[produkcja|produkcji]] i [[inwestycja|inwestycji]] – przyczyniają się do tego przede wszystkim zachęty w postaci obniżenia podatków. Należy też troszczyć się o wzrost oszczędności, te bowiem są deponowane w bankach, a przy wzroście stanu depozytów będzie następować obniżka ceny kapitału, zachęcająca przedsiębiorców do inwestowania, tworzenia nowych miejsc pracy i zwiększania produkcji.
