Liang Wudi: Różnice pomiędzy wersjami

Liang Wudi uważany jest za największego z cesarskich protektorów [[buddyzm]]u w [[historia Chin|historii Chin]]. Zainteresowanie tą religią w jego przypadku miało swój początek w spotkaniu buddyjskich [[Bhikku|mnichów]] na dworze księcia Jinglingu, [[Xiao Ziliang]]a, jeszcze za panowania Południowej dynastii Qi. Jako cesarz złagodził on prawo karne w duchu buddyjskim, minimalizując stosowanie tortur, kary śmierci i innych okrutnych kar. On sam nie jadł mięsa i nie pił alkoholu. Organizował tzw. "otwarte zgromadzenia" (''wuzhe dahui''), podczas których spotykali się zarówno świeccy, jak i mnisi, mężczyźni i kobiety, niezależnie od ich społecznej pozycji. Czasami cesarz wygłaszał podczas nich wykłady na temat buddyjskiej doktryny, a czterokrotnie ogłaszał, że rezygnuje z władzy i zostaje mnichem służącym w zbudowanej przez siebie świątyni Tongtai. Za każdym razem, zgodnie z oczekiwaniem cesarza, jego urzędnicy wykupywali go ze służby w świątyni za gigantyczne sumy pochodzące ze skarbu państwa. Po każdym wykupieniu następowała pełna ceremonia ponownego objęcia tronu. Zachowanie cesarza miało swoje precedensy w historii [[indieIndie|indyjskiego]] buddyzmu i mogło być zainspirowane nowo przełożoną [[Aśokawadana|Legendą o królu Aśoce]]. Jego celem było dostarczenie pieniędzy na propagowanie buddyzmu<ref>{{Cytuj książkę | autor r=Miyakawa Hisayuki | rozdział=Liang Wudi | nazwisko=Lindsay (ed.) | imię=Jones | autor link= | inni= | tytuł=Encyclopedia of Religion. Second Edition. Volume VIII | data=2005 | wydawca=Thomson Gale | miejsce= | isbn=0-02-865741-1 | strony=5432}}</ref>. Według współczesnych historyków Liang Wudi "ogłaszając się jednocześnie [[Bodhisattwa|bodhisattwą]] i cesarzem, rościł sobie prawo do władzy zarówno nad mnichami, jak i świeckimi, i poszukiwał sposobu zwiększenia sakralnego i świeckiego autorytetu dynastii"<ref>Lewis, s. 206.</ref>.