Ernest (Bawaria): Różnice pomiędzy wersjami

Ernest był starszym synem księcia bawarskiego na Monachium [[Jan II Bawarski|Jana II]] oraz Katarzyny, córki hrabiego [[Gorycja|Gorycji]] Meinharda VI. Po śmierci ojca w 1397 r. objął rządy w Monachium wraz ze swym młodszym bratem [[Wilhelm III Bawarski|Wilhelmem III]]. Zaraz po objęciu tronu rozpoczął się konflikt ze stryjem [[Stefan III Bawarski|Stefanem III]] z [[Ingolstadt]], w efekcie którego w 1398 r. bracia musieli uznać jego prawo do współrządów w stolicy Bawarii. W praktyce w Monachium utworzyły się dwa stronnictwa ([[patrycjat (średniowiecze i nowożytność)|patrycjat]] popierał Ernesta, mieszczanie zaś Stefana, każdy z nich miał też pod kontrolą jedną z dwóch monachijskich fortec), w efekcie czego rzeczywista kontrola nad miastem przechodziła z rąk do rąk. W 1414 r. zawarł on wraz z trzema innymi książętami z rodu Wittelsbachów sojusz skierowany przeciwko synowi i następcy Stefana, [[Ludwik VII Brodaty|Ludwikowi VII Brodatemu]], a w 1421 r. wybuchła wojna domowa (w 1422 Ernest pokonał Ludwika pod Alling). Po wymarciu w 1425 r. linii Wittelsbachów panujących w Bawarii-[[Straubing]] Ernest i Wilhelm zgłosili pretensje do objęcia tego księstwa; w 1427 r. zajęli Straubing, a w 1429 r. na mocy układu z [[Bratysława|Pressburga]] została usankcjonowana ich władza na dużej części tego terytorium (w tym [[Ratyzbona|Ratyzbonę]]). W 1430 r. Ernest otrzymał zadanie od cesarza [[Zygmunt Luksemburski|Zygmunta Luksemburskiego]] wyprawy na [[Litwa|Litwę]] z koroną dla [[władcy Litwy|wielkiego księcia litewskiego]] [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]], jednak wobec sprzeciwu Polski domisji koronacjiswojej nie doszłowypełnił.

Ze względów dynastycznych w 1435 r. rozkazał utopić w [[Dunaj]]u Agnes Bernauer, [[związek morganatyczny|morganatyczną]] małżonkę swego jedynego syna i następcy [[Albrecht III Bawarski|Albrechta]].