Legitymizacja: Różnice pomiędzy wersjami

'''Legitymizacja''' (czasem '''legitymacja''') - w szerokim sensie uzasadnienie, bądź prawomocność określonej [[instytucja społeczna|instytucji społecznej]]. Najczęściej mówi się o [[legitymizacja władzy|legitymizacji władzy]], [[legitymizacja państwa|państwa]] czy [[legitymizacja prawa|prawa]].

 

Legitymizacja w sensie empirycznym oznacza, że określona społeczność uważa określoną instytucję za prawomocną i w konsekwencji znajduje ona faktyczny posłuch (tzn. prawo jest przestrzegane, nikt nie podważa władzy). Badaniem legitymizacji w sensie empirycznym zajmują się [[nauki społeczne]] (przede wszystkim [[politologia]] i [[socjologia]]).

 

{{main|legitymizacja władzy}}

 

Legitymizacja władzy jest przedmiotem badań [[politologia|politologii]], filozofii i [[socjologia polityki|socjologii polityki]]. Ponieważ nie można wytłumaczyć posłuchu dla władzy czystą przemocą, należy wytłumaczyć dlaczego ludzie są jej posłuszni. Każda władza oparta jest na przyzwoleniu i musi opierać się na powszechnych wartościach (lub sprawiać takie wrażenie). Do najbardziej znanych teorii legitymizacji władzy (w sensie empirycznym) należą idealne typy panowania [[Max Weber|Maxa Webera]], teorie [[Seymour Martin Lipset|Seymoura Martina Lipseta]]. [[David Easton|Davida Eastona]] i [[David Beetham|Davida Beethama]]. Do normatywnych teorii legitymizacji władzy należą m.in. teorie [[umowa społeczna|umowy społecznej]]<ref>{{cytuj książkę |autor r=[[David Beetham]]|rozdział=Legitimacy|inni=Edward Craig(red.)|tytuł=Routledge Encyclopedia of Philosophy|tom=7|wydawca=Routledge|rok= 1998|strony=539}}</ref>.

 

{{main|legitymizacja prawa}}