Hieronim Bonaparte: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Edk (dyskusja | edycje)
m +kateg.
drobne
Linia 15:
[[Plik:Artwork images 424489800 201887 sophie-lienard.jpg|200px|right]]
{{commons|Jérôme Bonaparte}}
Pogodny, wesoły i dobroduszny król Hieronim — zwany ''König Lustig'' (do dziś w [[Dialekt|dialekcie]] westfalskim słowo ''schromm'', pochodzące od ''Jérōme'', oznacza wesołka, żartownisia) — był bardzo popularny w Westfalii; za jego rządów przeprowadzono wiele reform, (m.in. zniesiono [[pańszczyzna|pańszczyznę]]), które były wzorem dla innych państw [[Związek Reński|Związku Reńskiego]]. W czasie zmierzchu ery napoleońskiej brał udział w kampanii rosyjskiej [[1812]] roku i bitwach pod [[bitwaBitwa pod Quatre- Bras|Quatre-Bras]] (16 VI [[1815]])i [[bitwa pod Waterloo|Waterloo]] (18 VI [[1815]]). Po ostatecznej klęsce Napoleona Królestwo Westfalii rozwiązano [[26 października]] [[1813]]. Hieronim uzyskał u teścia w [[1816]] tytuł księcia [[Monfort]] i osiedlił się najpierw w [[Austria|Austrii]], potem w [[1827]] roku w [[Italia|Italii]]. Do ojczyzny powrócił po przejęciu władzy przez bratanka, [[Napoleon III|Ludwika Napoleona]]. Początkowo był gubernatorem [[Dôme des Invalides|Kościoła Inwalidów]], w [[1850]] został mianowany [[Marszałkowie Francji|marszałkiem Francji]] i marszałkiem [[senat]]u.
 
W roku [[1853]] zawarł trzecie małżeństwo z włosko-hiszpańską arystokratką — Justyną Pecori-Suárez, markizą Bartolini-Bardelli ([[1811]]–[[1903]]) — które pozostało bezdzietne. Został pochowany w Kościele Inwalidów.