Fisharmonia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
SieBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: ja:ハーモニウム
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 2:
 
Pierwsze próby skonstruowania tego instrumentu podjął we [[Francja|Francji]] w [[1810]] roku [[Grenié]] (żył na przełomie [[XVIII wiek|XVIII]]/[[XIX wiek|XIX]] w.). Podstawą dla powstania fisharmonii była chińska [[harmonijka ustna]] ([[sheng]]), a właściwie zastosowane w niej "języczki przelotowe" które w XVIII wieku bardzo się rozpowszechniły w całej [[Europa|Europie]].
Drugą, ulepszoną wersję instrumentu, zbudowałopatentował [[AugustAlexandre-François Debain]] w [[18401842]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Chodkowski (red.)| imię = Andrzej| autor link = Andrzej Chodkowski| tytuł = Encyklopedia muzyki| wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN| miejsce = Warszawa| rok = 1995| strony = 266| isbn = 83-01-11390-1}}</ref> roku w [[Paryż]]u. Działanie tego instrumentu opierało się na ruchach między dwiema [[Wiatrownica (muzyka)|wiatrownicami]] sprężonego [[powietrze|powietrza]].
Dopiero ten typ fisharmonii można zaliczyć do instrumentów dętych (aerofonów).
W [[1836]] roku [[Friedrich Buschmann]], w [[Hamburg]]u skonstruował fisharmonię, której miechy nie sprężały powietrza ale wytwarzały [[podciśnienie]] - czyli nie tłoczyły, lecz zasysały powietrze. Za wynalazcę urządzenia wytwarzającego podciśnienie uważa się francuskiego rzemieślnika. Był to punkt wyjścia dla powstania fisharmonii [[Stany Zjednoczone|amerykańskiej]] - z miechami wytwarzającymi podciśnienie, skonstruowanej w [[1856]] roku przez Esteya w Brattleboro, a w [[1861]] przez firmę [[Mason and Hamlin]] z [[Boston]]u. Fisharmonium amerykańskie charakteryzowało się bardziej miękkim, "organowym" brzmieniem.
Linia 8:
Fisharmonia nie znalazła zastosowania w muzyce koncertowej. Używana była w kaplicach i kościołach, w których nie było organów.
 
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Idiofony]]
[[Kategoria:Instrumenty dęte klawiszowe]]