Genzeryk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: hu:Geiserik vandál király |
m przypis |
||
Linia 6:
Genzeryk był władcą Wandalów, a dokładnie odłamu plemienia, który - w wyniku wędrówki ludów spowodowanej najazdem [[Hunowie|Hunów]] - osiedlił się na terenach dzisiejszej [[Hiszpania|Hiszpanii]] ([[Andaluzja]]). W [[429]] wraz ze swoim ludem (liczącym ok. 80 tys. osób) przeprawił się przez [[Cieśnina Gibraltarska|Cieśninę Gibraltarską]] i stopniowo podbijał kolejne ziemie, w pozostającej pod [[Cesarstwo rzymskie|rzymskim]] panowaniem [[Afryka Północna|Afryce Północnej]]. Pierwszym odnotowanym działaniem Wandalów w Afryce było oblężenie [[Annaba|Hippony]], rozpoczęte w maju lub czerwcu [[430]]. Zakończyło się w sierpniu lub wrześniu [[431]], kiedy to Wandalowie odstąpili od oblężenia (wcześniej rozbili w polu rzymskie wojska komesa [[Bonifacjusz]]a), jednak wkrótce wkroczyli do opuszczonego przez mieszkańców miasta. Genzerykowi nie udało się natomiast zdobyć Cyrty ani Kartaginy. Na podbitych terenach Genzeryk stworzył nowe państwo germańskie i rozbudowywał flotę - Wandalowie żyli z łupów i [[Pirat|piractwa]], które zagrażało całemu basenowi [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]].
Pod koniec 431 lub na początku [[432]] cesarz rzymski zdecydował się na wysłanie do Afryki korpusu ekspedycyjnego pod wodzą patrycjusza Flaviusa Ardabura Aspara, który jednak został pokonany, podobnie jak posiłki pod wodzą Bonifacjusza. [[11 lutego]] [[435]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie|wydanie= |tom= 15|wydawca= Polskie Media Amer.Com|miejsce= Poznań|data= |rok= 2006|isbn= 83-7425-025-9|strony= 44}}</ref> w Hipponie doszło do zawarcia układu pokojowego między cesarstwem, reprezentowanym przez Trigetiusa, a Genzerykiem i jego ludem. Wandalowie uznali się i zostali uznani za sprzymierzeńców (foederati) Rzymu i jako tacy otrzymywali od cesarstwa tereny, na których mieli przebywać i gospodarować. Jak twierdził [[Prokopiusz z Cezarei]], Genzeryk zrezygnował w danym momencie z kontynuowania podboju i zgodził się na płacenie cesarzowi corocznego trybutu oraz wydał mu syna [[Huneryk]]a jako zakładnika (którego zresztą cesarz wkrótce łaskawie zwolnił na znak "wielkiej przyjaźni").
[[19 października]] [[439]] Genzeryk złamał układ z 435, opanowując Kartaginę oraz przenosząc do niej swoją rezydencję i czyniąc z niej ośrodek swego państwa. Wandalowie skonfiskowali mienie senatorów rzymskich oraz duchownych katolickich, a tych drugich wypędził. Duchownych umieszczono na zużytych lub niesprawnych statkach, jednak udało im się dopłynąć do Italii. Katolickie kościoły zostały przekazane w ręce arian. W [[440]] zaatakował [[Sycylia|Sycylię]]. W [[442]] cesarz [[Walentynian III|Walentynian]] zawarł z Genzerykiem pokój, w wyniku którego król Wandalów otrzymywał tereny dzisiejszej [[Tunezja|Tunezji]] oraz wschodniej [[Algieria|Algierii]]. Sam Genzeryk zobowiązywał się do składania cesarzowi darów.
| |||