Fideizm: Różnice pomiędzy wersjami

Jednym z ważniejszych prądów XVII-wiecznego fidezmu był [[jansenizm]] stworzony przez [[Cornelius Jansen|Korneliusza Jansena]], a na gruncie filozofii reprezentowany przede wszystkim przez [[Blaise Pascal|Blaise'a Pascala]]. Jansenizm chciał zerwać z teologią i filozofią opartą na rozumie, opierając się na własnej interpretacji ojców kościoła, w szczególności św. Augustyna, a także Tertuliana. W przekonaniu katolickich krytyków jansenizmu interpretacja ta była obciążona błędami typowymi dla protestanckiej interpretacji myśli św. Augustyna. Interpretacja ta jest odrzucana także przez większość współczesnych badaczy.

 

 

Głównym przedstawicielem tego kierunku był [[Louis Eugene Bautain]]. Napisał on w [[1835]] dzieło ''O filozofii chrześcijaństwa'', w którym przedstawia poglądy fideistyczne. Dzieło zostało jednak krytycznie ocenione przez [[teologia|teologów]] i ostatecznie odrzucone. W [[1846]] [[Pius IX]] wydał [[encyklika|encyklikę]] ''Qui pluribus'' traktującą o ówczesnych problemach doktrynalnych, wśród których odrzucił fideizm, jako kierunek błędny. [[Encyklika]] ta stanowiła później fundament dekretu o wierze wydanego przez [[Sobór watykański I]]. [[Sobór watykański I|Sobór]] ten w ''[[Konstytucja apostolska|Konstytucji]] dogmatycznej o wierze katolickiej „Dei Filius”'' ([[1870]]) ostatecznie potępił fideizm twierdząc, że przylgnięcie do [[wiara|wiary]] nie może być równoznaczne ze ''ślepym ruchem [[Dusza (religia)|duszy]]''. Ten sam [[Sobór watykański I|sobór]] potępiał jednak także skrajny [[Racjonalizm filozoficzny|racjonalizm]] teologiczny, pozostający pod wpływem [[pozytywizm]]u.