Jewgienij Aleksiejew (admirał): Różnice pomiędzy wersjami

'''Jewgienij Iwanowicz Aleksiejew''' ([[23 maja]][[1843]] [[Sewastopol]] - [[27 maja]][[1918]] w [[PiotrogradPetersburg|Piotrogradzie]]zie, admirał [[Imperium RosyjskiegoRosyjskie]]go [[1903]], generał adiutant [[1901]].

Pozamałżeński syn cara [[Aleksander II Romanow|Aleksandra II]]. Ukończył Morski Korpus Kadetów (1863). W l. [[1863]] - [[1867]] na korwecie [[Wariag]] brał udział w opłynięciu kuli ziemskiej. Po 2 latach służby na lądzie, pływał na [[Kliper (żaglowiec)|kliperze]] "Jachont" (1869/71) i "Żemczug" (1872/73) i fregacie "Kniaź Pożarskij" (1873/75). Od [[1878]] dowódca krążownika "Afryka", od [[1883]] attach'e[[attaché]] morski Ministerstwa Morskiego Rosji we Francji, od [[1886]] dowódca krążownika "Admirał Korniłow". Od [[1892]] zastępcą szefa Głównego Sztabu Morskiego. W l. [[1895]] - [[1897]] dowodził eskadrą na Oceanie Spokojnym, od [[1897]] starszy [[Flagman floty|flagman]] Flotylli na Morzu Czarnym. Od sierpnia [[1899]] dowódca Sił Morskich na Pacyfiku i dowódca Prowincji Kwantuńskiej. W [[1900]] uczestniczył w stłumieniu [[powstanie bokserów|powstania bokserów]] w [[Chiny|Chinach]], doprowadził do zdobycia Doug w Tanzinya. 12 sierpnia [[1903]] został mianowany namiestnikiem cara na [[Daleki Wschód|Dalekim Wschodzie]]. Pomimo podjętych działań nie udało mu się zapewnić gotowości floty i twierdzy Port Artur do [[wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905]]. Od stycznia do października [[1904]] dowódca sił lądowych i morskich na Dalekim Wschodzie. Nie zgadzał się z dowódcą Armii Mandżurskiej gen. [[Aleksy Kuropatkin|A.Aleksym Kuropatkinem]], któremu przyznano większa uprawnienia. Powstała dwuwładza w dowodzeniu wojskami, potęgująca się tym, że posiadali oni różne poglądy na prowadzenie wojny na Dalekim Wschodzie. To bardzo komplikowało kierowanie operacjami wojennymi. Po serii niepowodzeń złożył dymisję w październiku 1904. Dymisja została przyjęta. Pozostał namiestnikiem cara na Dalekim Wschodzie. W czerwcu [[1905]] pozbawiony funkcji namiestnika, pozostawał członkiem Rady Państwa.

Od kwietnia [[1917]] w stanie spoczynku. Był odznaczony [[order św. Włodzimierza|orderem św. Włodzimierza]] 1, 2, 3 i 4 stopnia, [[orderOrder Aleksandra Newskiego (ZSRR)|orderem Aleksandra Newskiego]], [[order Orła Białego|orderem Orła Białego]], [[order św. Anny|orderem św. Anny]] 1, 2 i 3 stopnia, [[orderOrder św.Świętego Stanisława|orderem św. Stanisława]] 1, 2 i 3 stopnia, [[order św. Jerzego|orderem św. Jerzego]] 3 stopnia.

==Biliografia Bibliografia ==