Robert Garnier: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m lit.
Linia 27:
'''Robert Garnier''' (ur. [[1544]] w [[La Ferté-Bernard]], zm. [[20 września]] [[1590]] w [[Le Mans]]) był [[Francuzi|francuskim]] [[poeta|poetą]]. Opublikował swoją pierwszą pracę jeszcze jako student prawa w [[Tuluza|Tuluzie]], gdzie zdobył nagrodę (1565) w Académie des Jeux Floraux. Był to zbiór utworów lirycznych, zatytułowany "Amoureuses Plaintes Robert de Garnier (1565)". Robert był uznawany za świetnego mówcę przez otaczających go ludzi i przyjaciół. Był wybitnym sędzią, odgrywał dużą rolę w swojej rodzinnej prowincji, w której to jego poetyckie zasługi były w pełni uznawane i doceniane.
 
W swoich wczesnych utworach Robert Garnier nawiązywał do twórczości szkoły dramaturgów, której był bliskim zwolennikiem. Członkowie tej szkoły bazowali na twórczości [[Seneka Młodszy|Seneki]]. Spektakli, które stworzył jest niestety niewiele. Do jego twórczości nawiązywali także inni twórcy. W 1592 hrabina Pembroke napisała '''The Tragedy of Antonie''', która była angielską wersją dzieł Garniera.
 
W 1582 i 1583 był producentem dwóch arcydzieł ''Bradamante'' i ''Les Juives''. ''Bradamante'' to jedyna sztuka poety, w której nie ma chóru, Garnier nawiązuje w tym dziele do modeli Seneki. ''Les Juives'' to poruszająca opowieść o barbarzyńskiej zemście [[Nabuchodonozor II|Nabuchodonozora]], króla żydowskiego na [[Sedecjasz|SedecjaszSedecjaszu]] i jego dzieciach. Całość chociaż ma prawie w całości elegijny charakter, jest wyjątkowo dobrze zaprojektowana. Zdaniem krytyka M. Fagueta, zaletą francuskich tragedii z XVI i XVII wieku jest to, że są dobrze wykonane w odniesieniu do wymogów sceny. Autor - Robert Garnier świetnie potwierdza to zdanie urzeczywistniając swoje myśli na scenie.
 
Gamiera należy uznać za ''największego francuskiego poetę tragicznego w dobie renesansu i prekursora barokowego teatru XVII wieku''. Wywarł on ogromny wpływ na rozwój [[teatr elżbietański|tragedii elżbietańskiej]].