Komunistyczna Partia Albanii: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
+odwołanie do strony ujednoznaczniającej
m drobne merytoryczne
Linia 2:
'''Komunistyczna Partia Albanii''' ([[język albański|alb.]] ''Partia Komuniste Shqiptare'') – [[Albania|albańska]] partia polityczna, utworzona 8 listopada 1941 w [[Tirana|Tiranie]], podczas [[okupacja|okupacji]] [[Włochy|włoskiej]] z trzech działających w kraju grup [[komunizm|komunistycznych]] – [[Korcza|korczańskiej]], [[Szkodra|szkoderskiej]] i tzw. grupy młodych. Główną rolę odgrywała grupa korczańska, najliczniejsza i działająca najdłużej. Dzieło zjednoczenia skłóconych dotąd albańskich grup komunistycznych dokończyli wysłani do Albanii delegaci [[Związek Komunistów Jugosławii|Komunistycznej Partii Jugosławii]] pracujący dotąd w [[Kosowo|Kosowie]]: [[Miladin Popović]] i [[Dušan Mugosa]]. Po sześciu dniach obrad udało się doprowadzić do utworzenia jednolitej siły politycznej. Dom w starej, północnej części dzisiejszej Tirany, w którym założono partię został w okresie powojennym zamieniony na muzeum (jako ''Shtepia e Partise'' – Dom Partii). Obecnie dom ten, wykupiony przez prywatną osobę, już nie istnieje.
 
Na konferencji założycielskiej określono główne cele działalności partii - ''walkę o niepodległość ludu albańskiego i o utworzenie ludowego rządu demokratycznego, a także wyzwolenie Albanii spod jarzma faszystowskiego''. Pierwszym sekretarzem partii został 33-letni nauczyciel [[Enver Hodża]], wcześniej handlujący papierosami w [[Tirana|tirańskiej]] [[trafika|trafice]]. WFormalnie groniesprawami jegopartii najbliższychkierował współpracowników12-osobowy Tymczasowy Komitet Centralny, w składzie którego znaleźli się m.in. [[TukBedri JakovaSpahiu]] i [[Koçi Dzodze]]. W tym czasie liczba członków partii nie przekraczała dwustu. Pierwszą frakcją, która oddzieliła się od KPA była młodzieżowa grupa ''Zjarri'' (Ogień). Zdecydowana większość osób przyłączających się do partii stanowiła młodzież z południa kraju. W 1944 ponad 60 proc. członków KPA pochodziło z ubogich rodzin chłopskich. Pod koniec 1944 r. liczba członków KPA wzrosła do 5267. Wśród nich robotnicy stanowili zaledwie 15%<ref>N.Smirnowa, Istorija Albanii w XX wieke, Moskwa 2003, s.255.</ref>.
 
Partia odegrała rolę głównego organizatora ruchu oporu, który występował przeciwko okupantom [[Włochy|włoskim]] i [[Niemcy|niemieckim]]. KPA kierowała armią narodowowyzwoleńczą utworzoną w 1943. W 1945, działając w ramach Frontu Narodowego KPA wygrała wybory i przejęła pełną kontrolę nad państwem albańskim, eliminując środowiska opozycyjne. W 1948, już po zerwaniu z [[Jugosławia|Jugosławią]] zmieniono nazwę partii na [[Albańska Partia Pracy|Albańską Partię Pracy]].