Dmitrij Szczerbaczow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienia |
|||
Linia 6:
Od 14 grudnia 1912 dowódca 9 Korpusu Armijnego, z którym rozpoczął [[I wojna światowa|I wojnę światową]]. Na czele 9 Korpusu walczył w [[bitwa galicyjska|bitwie galicyjskiej]] i zajął [[Lwów]]. W okresie kwiecień - październik 1915 dowódca 11 Armii, październik 1915 – kwiecień 1917 dowódca 7 Armii we [[Front Południowo-Zachodni (rosyjski)|Froncie Południowo-Zachodnim]].
Po [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej 1917]], od kwietnia 1917 wyznaczony pomocnikiem króla Rumunii, w tym czasie naczelnego dowódcy [[Front Rumuński|Frontu Rumuńskiego]] ds. prowadzenia operacji bojowych i dowódcą wojsk rosyjskich walczących na tym Froncie. Zmienił na tym stanowisku gen. [[Władimir Wiktorowicz Sacharow|Władimira Sacharowa]]. W skład Frontu wchodziły 9, 4, 6 Armie Rosyjskie; 1 i 2 Armia Rumuńska oraz w rezerwie: 1 Korpus Rumuński i rosyjskie: 3 Korpus Kawalerii i 29 Korpus Armijny.
Od 10 stycznia 1918 oficjalnie pomocnik naczelnego dowódcy ds. rozformowania Frontu Rumuńskiego próbował zatrzymać rozłam w wojskach. Rosyjskie wojska frontu podporządkował [[Dyrektoriat (Ukraina)|Dyrektoriatowi Ukrainy]]. Uczestniczył w formowaniu oddziałów ochotniczych we Froncie Rumuńskim. Próbował sformować 6 korpusów narodowych (2 polskie, 2 ukraińskie, rosyjski i muzułmański) do walki z Rosją Sowiecką. W lutym 1918 podpisał porozumienie pokojowe z Niemcami w Foksanach na mocy którego doprowadził do ocalenia Armii Rumuńskiej. W marcu 1918 dał zgodę na wejście wojsk rumuńskich do [[Besarabia|Besarabii]].
| |||