Ekspresjonizm (architektura): Różnice pomiędzy wersjami

'''Ekspresjonizm''' -– w architekturze jest to kierunek pośredni między architekturą secesji a modernizmu, zapoczątkowany w Niemczech, rozwijający się w latach [[1923]]-[[1935]] w Europie, mający też swój odpowiednik w Stanach Zjednoczonych, gdzie bywa zazwyczaj określany jako [[Art déco|Art Deco]].

Ruch ekspresjonistyczny rozwijał się przede wszystkim w Niemczech, osiągając ponadto pewne znaczenie w [[Holandia|Holandii]] i krajach [[Europa Środkowa|Europy Środkowej]]. Główną organizację ekspresjonistów stanowił krąg [[korespondencja|korespondencyjny]] ''[[Die Glāserne Kette]]'' (niem. ''Szklany łańcuch''), zawiązany w [[1919]] przez członków rady artystów skupionych wokół [[Bruno Taut|Brunona Tauta]]. Listy były przez Tauta publikowane pod pseudonimami. Idee ekspresjonistów były silnie [[utopia|utopijne]] i [[anarchizm|anarchistyczne]], wiązały się z wiarą w siłę sprawczą architektury ''szklanych domów'' i [[rewolucja|rewolucji]]. Głównym motywem architektonicznym miała stać się ''korona miasta'' - rodzaj wielkiego centrum kultury. Miasta miały zaś zostać zastąpione luźnymi osiedlami, których mieszkańcy mieli być ściśle związani z naturą.

Ekspresjonizm uwidocznił się głównie w tzw. stylu opływowym zwanym też stylem dynamicznym w latach 20. XX wieku, nawiązujący do kształtów nowoczesnych [[samochód|samochodów]], [[samolot|samolotów]], a zwłaszcza [[transatlantyk (statek)|transatlantyków]]. Budowle ekspresyjne z jednej strony wykazują już zdecydowanie cechy modernistyczne (przede wszystkim: podobne czy wręcz identyczne kondygnacje, większość elemntów elewacji budynku jest czysto funkcjonalna, duże przeszklenia), z drugiej strony wykazują silnie jeszcze cechy secesji (płynność konstrukcji, rozczłonkowana budowla nadająca ekspresyjny charakter, czy też strzelistośc konstrukcji, czasem ornanenty które czerpie sie z natury- podobnie jak w secesji ). Jego twórcy, uznający potrzebę funkcjonalnego projektowania, chcieli w ten sposób nadać budynkom formę wypływającą ze zrozumienia ich programu i [[typologia|typologii]], z drugiej strony nadać im ruch i płyność.