Wersja z 12:32, 10 lip 2010 edytuj Bialo-zielony (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 9056 edycji wikizacja ← poprzednia edycja		Wersja z 21:33, 13 lip 2010 edytuj anuluj edycję Mzungu (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 28 891 edycji m kat. następna edycja →
Linia 3: Przed wojną ukończył Szkołę Podchorążych Sanitarnych w Warszawie, w latach 1938-1939 lekarz [[9 Pułk Ułanów Małopolskich\|9 Pułku Ułanów Małopolskich]] w Trembowli. We wrześniu 1939 walczył w szeregach [[Armia Poznań\|Armii Poznań]]. 17 stycznia 1940 opuścił okupowaną Polskę. Przez Słowację, Węgry i Jugosławię dotarł do Francji, a później trafił do Anglii, gdzie przeszedł szkolenie dla cichociemnych. W jednej z pierwszych ekip wraz ze słynnym potem [[Maciej Kalenkiewicz\|Maciejem Kalenkiewiczem]] i kilkoma innymi skoczkami wylądował w nocy 27/28 grudnia 1941 w okupowanej Polsce. Krótko po wylądowaniu trafili w ręce patrolu [[Grenzschutz]]u. Odprowadzeni na strażnicę zlikwidowali Niemców z zaskoczenia ([[Koncert - opowiadanie cichociemnego]]) i uciekli. Został dowódcą III odcinka "[[Wachlarz (organizacja zbrojna)\|Wachlarza]]". Osobiście brał udział w wielu akcjach dywersyjnych m.in. w wysadzaniu transportów wojskowych na linii [[Brześć]]-[[Mińsk]] i [[Mińsk]]-[[Homel]]. Przy okazji likwidowani byli konfidenci gestapo. Podczas jednej z nocnych wędrówek "Wania" złamał pechowo nogę. Na kwaterze został przypadkowo aresztowany przez białoruską policję szukającą ukrywających się Żydów. Mimo dobrze podrobionych dokumentów nie został zwolniony i trafił do więzienia w [[Pińsk]]u. Niemcy odkryli, że dokumenty są fałszywe i podejrzewali, kim jest "Wania" naprawdę. Zaczęły się brutalne przesłuchania połączone z torturami. Po latach dr Paczkowski wspominał o tym ze swoistym humorem: ''Byli to niezbyt rozgarnięci "nadludzie", łatwo wpadali w złość i żelaznym prętem bili mnie po głowie. To działało na mnie usypiająco. Wtedy wylewali na mnie wiadro wody, odzyskiwałem przytomność do następnego uderzenia. Nie sądzę, żeby się można do tego przyzwyczaić, ale głupota moich katów podniecała mój upór''<ref>[[Jan Szatsznajder]], ''Cichociemni. Z Polski do Polski'', Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW, 1985, s.35.</ref>. Niemcy odkryli, że dokumenty są fałszywe i podejrzewali, kim jest "Wania" naprawdę. Zaczęły się brutalne przesłuchania połączone z torturami. Po latach dr Paczkowski wspominał o tym ze swoistym humorem: ''Byli to niezbyt rozgarnięci "nadludzie", łatwo wpadali w złość i żelaznym prętem bili mnie po głowie. To działało na mnie usypiająco. Wtedy wylewali na mnie wiadro wody, odzyskiwałem przytomność do następnego uderzenia. Nie sądzę, żeby się można do tego przyzwyczaić, ale głupota moich katów podniecała mój upór''<ref>[[Jan Szatsznajder]], ''Cichociemni. Z Polski do Polski'', Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza RSW, 1985, s.35.</ref>. Brawurową akcję rozbicia więzienia w Pińsku w dniu 18 stycznia 1943 przeprowadziła grupa dywersyjna pod dowództwem por. [[Jan Piwnik\|Jana Piwnika]] "Ponurego". Uwolniono kilkudziesięciu więźniów, w tym także "Wanię". Po wypoczynku w Warszawie dr Paczkowski powrócił do konspiracji. Najpierw został szefem [[Kedyw (wojsko)\|Kedywu]] Obszaru Białystok, a później dowódcą 84 pułku piechoty w ramach [[30 Dywizja Piechoty AK\|30 Dywizji Piechoty AK]]. W boju pod Mańczakami został ciężko ranny i ponownie do zdrowia wracał w Warszawie, gdzie zdążył wykurować się do wybuchu Powstania Warszawskiego i wziąć w nim udział. Linia 19 ⟶ 18: {{DEFAULTSORT:Paczkowski, Alfred}} [[Kategoria:Cichociemni]] [[Kategoria:Odznaczeni ~~Orderem~~Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)]]▼ [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych]] [[Kategoria:Polscy lekarze]] Linia 24: [[Kategoria:Zmarli w 1985]] [[Kategoria:Żołnierze Armii Krajowej]] ▲[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)]] ~~[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari]]~~ [[Kategoria:Oficerowie służby zdrowia II RP]]

Alfred Paczkowski: Różnice pomiędzy wersjami