Johannes Agricola: Różnice pomiędzy wersjami

Relacje Agricoli z Melanchtonem uległy pogorszeniu w 1526 roku. Wtedy to na Uniwersytecie w Wittenberdze planowano utworzyć nową posadę profesora teologii. Agricola wiązał z nią swoje nadzieję, jednak ostatecznie powierzono ją komuś innemu. Dlatego też w 1527 roku Agricola rozpoczął spór antynomistyczny od ataku na Melanchtona, a nie Lutra. Wtedy to, po tym jak Filip Melanchton w ''Sprawozdaniu z wizytacji Kościoła saksońskiego'' wyraził opinię, że w kazaniach należy sprawować także Prawo Boże (Zakon), Agricola wysunął przeciwko niemu oskarżenie, że prowadzi on chrześcijan z powrotem do Kościoła rzymskiego. Sam uważał, że chrześcijanom należy głosić jedynie Ewangelię, która prowadzi do pokuty, gdy Prawo powoduje jedynie rozpacz. W listopadzie 1527 roku doszło do spotkania Lutra, Melanchtona, [[Jan Bugenhagen|Bugenhagena]] i Agricoli, podczas którego zawarto ugodę, którą Agricola uznał za zwycięstwo<ref>{{cytuj książkę |rozdział=Jedność wyznania – droga do „Formuły zgody”|autor r=Robert Kolb| tytuł =Księgi Wyznaniowe Kościoła Luterańskiego | wydawca =[[Augustana|Wydawnictwo "Augustana"]] | miejsce =Bielsko-Biała | rok =2003 | strony =374 | isbn =83-88941-41-0}}</ref>. Później Agricola poróżnił się z księciem Albertem i w 1536 roku rozmawiał z Lutrem na temat możliwości powrotu do Wittenbergi. Elektor obiecał mu szybki awans i w Boże Narodzenie 1536 roku Agricola opuścił swoje wcześniejsze stanowisko. Książę Albert, dotknięty tym faktem, oskarżył Agricolę o założenie sekty wrogiej wobec Lutra. Luter jednak ujął się za nim i nawet pozwolił mu zamieszkać w swoim domu. Kiedy Luter udał się do Schmalkalden w 1537 roku, Agricola zajął jego miejsce na katedrze uniwersyteckiej i ambonie. Wyrażenia używane w niektórych jego kazaniach, i plotki, że wciąż potajemnie głosi wrogie Lutrowi i Melanchtonowi nauki antynomistyczne, uczyniły go obiektem podejrzeń. Ostatecznie spór antynomistyczny rozgorzał na nowo, i teraz celem stał się sam Luter. Do lutego 1539 roku Agricola sprawował funkcję w nowo utworzonym konsystorzy Wittenbergi, aż otwarcie oskarżył Lutra przed elektorem, który jednak zwrócił się przeciwko oskarżycielowi i praktycznie go uwięził. W sierpniu 1540 roku Agricola uciekł do Berlina. Za radą Melanchtona i dzięki mediacjom Bugenhagena, Agricola odwołał swoje oskarżenia i mógł powrócić do Saksonii, jednak pojednanie było niemożliwe. Luter nigdy już nie zaufał Agricoli, ten natomiast uważał się za wiernego sprawie, którą Luter porzucił.

 

 

{{Przypisy}}