Carl Friedrich Goerdeler: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Poprawna nazwa miasta. |
Anulowanie wersji nr 22461495 autora 83.25.196.181 nie ma artykulu Krolewiec |
||
Linia 7:
Goerdeler żywił skrajną wrogość do ideologii [[Komunizm|komunistycznej]] i miał sympatie [[monarchizm|monarchistyczne]]. Będąc w opozycji do Hitlera tworzył plany pokojowe wysyłane rządowi brytyjskiemu, w których domagał się granic Niemiec z roku 1914 i przyłączenia Austrii. Opisując swe zamierzenia domagał się również "utrzymania w rękach niemieckich przeznaczenia Polski". Pisał: "Polska może uzyskać rekompensatę za Prusy Zachodnie i Poznań poprzez unię państwową z Litwą. Dzięki temu obydwu krajom pomoże się w uzyskaniu dostępu do morza.[...] Poza tym istnieje możliwość , by Polska dzięki portom niemieckim włączyła się do handlu światowego"<ref>"Zbliżenia Polska-Niemcy" nr 1(7)/1994, H.R.Sassin "Liberałowie niemieccy przeciwko Hitlerowi", str. 89</ref>
Był typowany na [[Kanclerze Niemiec|kanclerza]] w przypadku powodzenia [[Zamach 20 lipca|spisku generałów i oficerów]] z [[20 lipca]] [[1944]] ([[Prezydenci Niemiec|prezydentem]] miał zostać generał [[Ludwig Beck]]). Zamach jednak nie powiódł się. Za Goedelerem ogłoszono list gończy. Wyjechał z Berlina, usiłując się ukryć. Podczas wizyty na grobie rodziców w [[Kwidzyn]]ie został rozpoznany przez Helene Schwärzel, która kojarzyła go jeszcze z czasów, gdy był [[burmistrz]]em w Königsberg (obecnie [[
Pod koniec sierpnia 1944 denuncjatorka Schwärzel otrzymała w nagrodę czek na milion marek osobiście od [[Adolf Hitler|Hitlera]]. W [[1946]] roku musiała jednak odpowiadać przed sądem za swój [[donos]] na Goerdelera. [[14 listopada]] sąd przysięgłych w [[Berlin]]ie skazał ją na 15 lat ciężkiego więzienia za [[Zbrodnia przeciwko ludzkości|zbrodnię przeciwko ludzkości]]. Rok później, w rozprawie rewizyjnej sąd zmniejszył jej wymiar kary do sześciu lat. Schwärzel była jedyną osobą, która została kiedykolwiek pociągnięta do odpowiedzialności za [[Mord sądowy|"Justizmord"]] na Goerdelerze (poza nią nie skazano żadnego [[sędzia|sędziego]], [[prokurator]]a, [[gestapo]]wca czy [[cywil]]a). Była także pierwszą z łącznie 490 [[donos]]icieli, skazanych w Niemczech po wojnie<ref>Kompisch, Kathrin: Täterinnen. Die Frauen im Nationalsozialismus; Boehlau 2008. Str. 97</ref>.
| |||