'''Jean Casimir Baluze''' lub '''Jan Kazimierz Baluze - "pan Balus"''' (ur. [[4 sierpnia]] [[1648]], zm. [[26 kwietnia]] [[1718]]) francuski dyplomata, urodzony w Polsce i hołdujący [[sarmatyzm|sarmackim]] zwyczajom..
Urodzony w 1648 roku w Warszawie Jan Kazimierz był synem Antoniego Baluze'a, dworzanina Ludwiki Marii i pokojowego króla Jana Kazimierza. Ojciec Jana Kazimierza przeszedł na służbę francuskiego ministerstwa spraw zagranicznych i do 1680 roku był dyplomatycznym agentem i korespondentem Wersalu w Polsce.
Jan Kazimierz liczył, że gdy królem zostanie [[Jan III Sobieski]], spadną na niego zaszczyty; gdy tak się nie stało, obrażony wyjechał ([[1680]]) do Francji, gdzie został naturalizowany.
W [[1684]] roku powrócił do Warszawy ze swym protektorem markizem [[François-Gaston de Béthune-Sully|François-Gaston de Béthune'm]], szwagrem królowej Marii Kazimiery.
W 1703 roku Jan Kazimierz został [[ambasador]]em Francji w Rosji. Po długim okresie zerwania między Francją a Rosją Wersal potrzebował osoby jakoś obeznanej z realiami Europy wschodniej. W czasie tej i następnej misji przy carze w 1711 roku nawet nie przestał w jakimś sensie być Polakiem. Działał razem z Polakami. Słudzy [[Piotr I Wielki|Piotra Wielkiego]] byli nieufnie nastawieni do sarmackich zwyczajów francuskiego ambasadora z Polski. W latach 1702-1713 oficjalny poseł francuski w [[Sankt Petersburg|Petersburgu]].
Od [[1702]] roku mianowany dyplomatą i agentem rządu francuskiego w Polsce w misji dyplomatycznej. W [[1702]] ambasador [[Charles de Caradas, markiz du Héron]] został aresztowany, od tego momentu najważniejszym przedstawicielem w Ludwika XIV Polsce był właśnie Baluze.
Z [[2 kwietnia]] [[1713]] roku pochodzi list Baluze’a do francuskiego ministra spraw zagranicznych markiza Jean’a Baptiste’a Colbert de Torcy donoszący o romansie Augusta II z podkomorzyną wielką litewską Marią Anną Denhoffową.
