Nikołaj Zarubajew: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
jest takie coś na Liaodongu, wychodziłoby z rosyjskiego Хаматан że to o to biega |
najprawdopodobniej o to chodzi |
||
Linia 3:
Uczył się Michajłowskim Korpusie Kadetów w [[Woroneż]]u. Ukończył Konstantynowską Szkołę Oficerską. Oficer z [[1863]] w Grenadierskim pułku Gwardii Cesarskiej. Po ukończeniu w [[1870]], Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego służył jako przedstawiciel Sztabu Generalnego w sztabach Zachodniego wschodnio Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Od [[1875]] dowódca pułku. Był szefem sztabu wojsk województwa Akmolinskiego. W [[1877]] szef sztabu 7. Dywizji Kawalerii, a w l. [[1885]]-[[1890]] dowódca 133 Syneropolskiego pułku piechoty. W [[1890]] został awansowany do stopnia generała-majora i dowódca 2 Brygady Piechoty w 13. Dywizji Piechoty, w [[1891]] szef sztabu 6 Korpusu Armijnego, w [[1898]] szef sztabu Omskiego Okręgu Wojskowego. W [[1899]] awansował do stopnia generała lejtnanta.
W [[1900]]-[[1903]] dowodził 9. Dywizją Piechoty, po czym został asystentem dowódcy Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Na tym stanowisku pozostawał do mobilizacji 1904 r. Wyznaczony na dowódce 4 Korpusu Syberyjskiego, składającego się z 2 i 3 Rezerwowych Brygad Piechoty rozwiniętych do dywizji. Po dyslokacji Korpusu na [[Teatr działań wojennych]] zostało mu przydzielone zadanie obserwacji wybrzeża od [[Liao He]] do
W [[Bitwa nad Sha He|bitwie nad Sha He]] IV Korpus Syberyjski był początkowo w rezerwie Armii i przesuwał się za centrum walk, jednak po nieudanym manewrze gen. [[Władimir Maj-Majewski|W. Maj-Majewskiego]] znalazł się na pierwszej linii i przyjął na siebie szereg uderzeń w walkach pod Hamatang.
| |||