Akcent przeciągły: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Znaki diakrytyczne" |
→Użycie: język francuski |
||
Linia 25:
* [[język cziczewa|cziczewa]] – ŵ oznacza [[spółgłoska szczelinowa dwuwargowa dźwięczna|spółgłoskę szczelinową dwuwargową dźwięczną]] [{{IPA|β}}]
* [[esperanto]] – akcent zmienia brzmienie spółgłoski. Litery [[ĉ]], [[ĝ]], [[ĥ]], [[ĵ]] i [[ŝ]] są, podobnie jak polskie znaki, integralną częścią alfabetu
* [[język francuski|francuski]]
* [[język friulski|friulski]], [[jèrriais]], [[język walijski|walijski]], [[język japoński|transliteracja japońska]] – akcent przeciągły używany jest nad [[â]], [[ê]], [[î]], [[ô]] i [[û]], i oznacza długą samogłoskę.
* [[język grecki|grecki]] – w [[język grecki klasyczny|grece klasycznej]] akcent przeciągły oznacza akcentowaną samogłoskę długą, wymawianą w tonie wznosząco-opadającym. [[Język nowogrecki]] nie jest już [[język tonalny|językiem tonalnym]], jednak z użycia akcentu przeciągłego w [[ortografia|ortografii]] zrezygnowano dopiero w [[1982]] roku. Obecnie do oznaczania samogłosek akcentowanych używa się wyłącznie [[akcent ostry|akcentów ostrych]].
* [[język portugalski|portugalski]], [[język wietnamski|wietnamski]] – akcent przeciągły nad literą zmienia jej wartość fonetyczną – dana samogłoska wymawiana jest wyżej
|