Bułgaryzacja: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[Lata 80. XX wieku|80. XX wieku]], kiedy to Bułgaria rządzona była przez komunistów, podejmowano próby przymusowej bułgaryzacji miejscowych Turków (głównie w południowo i północno-wschodniej części kraju), których społeczność liczyła około 1 &nbsp;200 &nbsp;000 członków. Działania władz przejawiały się na przykład w przymusowym zmienianiu imion i nazwisk na bułgarskie. Nasilenie się polityki antytureckiej miało miejsce za rządów [[Todor Żiwkow|Todora Żiwkowa]]. Argumentem zwolenników przymusowej asymilacji był pogląd iż zamieszkujący Bułgarię Turcy to tak naprawdę Bułgarzy którzy w czasie istnienia [[Imperium Osmańskieosmańskie]]go przyjęli [[islam]]<ref>[http://www.ihrc.org.uk/show.php?id=684 IHRC]</ref>. ▼

Takie postępowanie władz komunistycznych spotkało się z masowymi protestami Turków, domagających się prawa do zachowywania swoich zwyczajów[[zwyczaj]]ów i religii. Wielu wobec [[Sankcja|represji]] decydowało się na opuszczenie Bułgarii (wyjechało około 300 &nbsp;000 &nbsp;osób{{fakt|data=2010-04}}). Również organizacje międzynarodowe potępiły przymusową [[Asymilacja narodowa|asymilację]]. Po odsunięciu Żiwkowa od władzy Turkom zezwolono na powrót do dawnych imion i nazwisk. ▼

[[Pomacy]] to grupa etniczna zamieszkująca Bułgarię. Większość badaczy uważa ich za Bułgarów którzy w czasie rządów [[Osmanowie|Osmanów]] przyjęli [[islam]], zachowując jednak część zwyczajów bułgarskich i język słowiański<ref>The Balkans, Minorities and States in Conflict (1993), Minority Rights Publication, Hugh Poulton, s. 111.</ref>. Podobnie jak Turcy, byli oni w [[XX wiek]]u poddawani przymusowej asymilacji przez władze bułgarskie. Wiązały się one między innymi z przymusowym zamienianiem nazwisk. Pierwsze próby miały miejsce na początku XX wieku, kiedy to w wyniku [[Wojny bałkańskie|wojen bałkańskich]] Bułgaria opanowała tereny zamieszkane przez duże społeczności Pomaków. W przeciwieństwie do późniejszych prób podejmowanych przez komunistów, pierwsza kampania asymilacyjna zakładała także przymusowe przyjmowanie [[Chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]]. Następne kampanie miały miejsce w latach [[lata 30. XX wieku|30.]] i [[lata 40. XX wieku|40. XX wieku]]. Miały one zazwyczaj pokojowy przebieg, choć czasem dochodziło do aktów przemocy. Po upadku komunizmu Pomakom pozwolono powrócić do tradycyjnych nazwisk i kultywować swoje zwyczaje.▼

W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], Bułgaria wraz ze swoimi sojusznikami, [[III Rzesza|Niemcami]] i [[Włochy|Włochami]], brała udział w okupacji terytorium [[Grecja|Grecji]]. Armia bułgarska wkroczyła do tego kraju [[20 kwietnia]] [[1941]] zajmując prawie całą północną część kraju na wschód od rzeki [[Struma|Strymon]], po za prefekturą Evros[[Ewros (prefektura)|Ewros]] graniczącą z [[Turcja|Turcją]], która znajdowała się pod administracją niemiecką. Część zajętych przez Bułgarów terenów-: Zachodnia [[Tracja]]- była częścią Bułgarii między [[1913]] a [[1919]] rokiem i w 1941 została ponownie włączona do tego kraju. ▼

W czasie okupacji dążono do bułgaryzacji tych terenów. [[Grecy|Greków]] wypędzano (około 100 &nbsp;000), osiedlając na ich miejsce Bułgarów. Greckich urzędników zastąpiono bułgarskimi, deportowano miejscowe elity, zamykano greckie szkoły, usuwano greckich duchownych i wszelkie ślady [[język grecki|języka greckiego]] (m.in zmieniano nazwy miast, ale nie tylko,też zacierano nawet napisy wykonane po grecku na pomnikach). Istniał specjalny system zapomóg dla osadników bułgarskich mający zachęcać ich do osiadania w Zachodniej Tracji. Oferowano kredyty, ziemię i uprzywilejowanie prawne względem ludności greckiej, którą poprzez system licencji pozbawiono praw do wykonywania wielu zawodów. ▼