Strona A i strona B: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, WP:SK
m drobne redakcyjne
Linia 6:
W roku 1948 Columbia Records wprowadziła na rynek 10- i 12-calowe [[Album (wydawnictwo muzyczne)|longplaye]], jej rywal zaś - RCA Records - odpowiedział rok później wypuszczeniem 7-calowej płyty o zmniejszonej z 78 do 45 liczbie obrotów na minutę. Termin "singel" stał się popularny na początku lat 50., kiedy pojawiły się krążki winylowe, zrobione z polichlorku winylu (PCV). Brak wyraźnego podziału na stronę A i B sprawił, że wielu ówczesnych artystów nagrało tzw. "dwustronne hity", gdzie obie piosenki z singla zajęły wysokie pozycje na listach przebojów.
 
Z czasem zmieniło się podejście do przypisywania stron utworom. Gdy single 45-obrotowe zdominowały rynek, wytwórnie płytowe zaczęły promować utwory zawarte na stronach A. W roku 1968 ilośćliczba nagrywanych albumów przewyższyła produkcję singli, toteż strony B stały się miejscem umieszczania piosenek nie nadających się na płytę, "nieradiowych" lub instrumentalnych. Do początku lat 90. "dwustronne hity" stały się rzadkością.
 
Wraz z pojawieniem się [[kaseta magnetofonowa|kaset magnetofonowych]] i [[płyta kompaktowa|płyt kompaktowych]], znów zatarła się różnica między stronami A i B singla. Wprawdzie na początku single w wersji kasetowej zawierały po jednej piosence na każdej ze stron kasety, co nie zmieniało w żaden sposób znanego z płyt winylowych układu, jednak w ostateczności bardziej popularne stały się maxi-single zawierające więcej niż 2 utwory. W momencie zastąpienia kaset płytami CD podział na strony praktycznie znikł, pozostając jedynie w świadomości ludzkiej; termin strona B jest wciąż używany do określenia tzw. utworów dodatkowych (bonusowych).
Linia 27:
* inna wersja utworu z albumu
 
W latach 60. i 70. w gatunkach takich jak soul, funk i R&B popularne było dzielenie utworów na 2 części, zamieszczane potem na 2 stronach płyty. Za przykład służyć mogą np. "Shout" zespołu [[Isley Brothers]], jak i pewna ilośćliczba nagrań [[James Brown|Jamesa Browna]], m.in. "Papa's Got a Brand New Bag", "Say It Loud - I'm Black and I'm Proud" i "Mother Popcorn". Część 1. miała być hitem radiowym, podczas gdy część 2 była jego kontynuacją. Metoda ta została porzucona wraz z pojawieniem się 12-calowych singli pod koniec lat 70.
 
Od kiedy obie strony singla otrzymywały jednakowe [[Tantiema|tantiemy]], niektórzy kompozytorzy umieszczali swoje utwory na stronach B znanych artystów, dorabiając się pokaźnych fortun. Nazwano taką działalność "flipside'owym oszustwem" (ang. ''flipside racket'').