Michał I Asen: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
→Życie: poprawa linków |
||
Linia 27:
Po śmierci ojca Michała I w 1241 roku na tron wstąpił jego przyrodni brat, siedmioletni [[Koloman I Asen]]. W toku walk między stronnictwami bojarskimi grupa skupiona wokół carowej wdowy Ireny zawiązała spisek na życie młodziutkiego Kolomana I Asena. W 1246 roku 12-letni car został otruty, a na tron wprowadzono jego brata, najwyżej ośmioletniego, Michała I Asena<ref name="Was95"/>. W okresie małoletniości Michała władzę sprawowała matka Irena oraz sewastokrator Piotr, który rządził w istocie jako namiestnik zachodniej połowy państwa<ref name="Giu90">{{cytuj książkę |tytuł= Bułgaria. Zarys dziejów | strony=90 |nazwisko r=Giuzelew |imię r= W. |autor r link= Wasyl Giuzelew}}</ref>.
Wewnętrzne walki w carstwie wkorzystał [[Cesarstwo Nicejskie|cesarz nicejski]] [[Jan III Dukas Watatzes|Jan III Watatzes]] i w 1246 roku wtargnął w granice Bułgarii i zajął bez walki ziemie zdobyte przez Iwana Asena II: [[Macedonia|Macedonię]] po [[Wardar]] i południową [[Tracja|Trację]] aż do górnego biegu [[Marica|Maricy]]. W granicach cesarstwa znalazły się [[Skopje]] i [[Płowdiw|Filipopol]].W grudniu 1246 roku Jan III Watatzes zdobył Tesalonikę rozstrzygając na swą korzyść spór o pierwszeństwo do spadku po Bizancjum. W tym samym roku Węgrzy opanowali sporne: [[Belgrad]] i [[Braniczewo]]. Bułgaria była bezsilna<ref name="Was95"/>.
Po osiągnięciu pełnoletniości Michał I Asen podjął próbę odzyskania utraconych ziem. Zawarł sojusz z Rościsławem banem Maczwy (ziemi między Sawą, Driną a górami Cera), Belgradu i Braniczewa, osadzonemu na tych ziemiach przez króla węgierskiego. Michał I Asen przypieczętował sojusz poślubiając córkę Rościsława, Marię. W 1255 roku, po śmierci Jana III Watatzesa (1254), najechał ziemie cesarskie zdobywając kilka twierdz w [[Rodopy|Rodopach]], m.in. [[Asenowgrad|Stanimachos]] i Peristicę (obec. [[Perusztica]])<ref name="Was95"/><ref name="Giu90"/>. W odpowiedzi na agresję bułgarską, nowy cesarz nicejski [[Teodor II Laskarys]] wyprawił się dwukrotnie przeciw Bułgarii i po ciężkich walkach odebrał utracone twierdze. W czerwcu lub lipcu 1256 roku car został zmuszony do zawarcia pokoju w Regina (Erkene w Tracji). Na mocy zawartego układu cesarze nicejscy zachowywali swe zdobycze, jedynie północna Macedonia ze Skopje wracała do Bułgarii<ref name="Was96">{{Cytuj książkę |nazwisko= Wasilewski |imię=T. |autor link=Tadeusz Wasilewski |tytuł= Historia Bułgarii strony=96}}</ref>.
| |||