[[13 października]] [[54]] Klaudiusz został otruty na polecenie Agrypiny i nowym cesarzem ogłoszono jej męża Nerona-, Oktawia została więc oficjalnie cesarzową, choć Senat nie przyznał jej tytułu [[Augusta|Augusty]], który wciąż przysługiwał Agrypinie. Wkrótce Oktawia była świadkiem kolejnego mordu politycznego w swej rodzinie. [[11 lutego]] [[55]] z rozkazu jej męża otruto jej młodszego brata [[Brytanik]]a, potencjalnego konkurenta do władzy w [[Cesarstwo Rzymskie|Rzymie]]. Oktawia ukrywała swą nienawiść do męża, choć powszechnie wiedziano, że jej małżeństwo nie jest szczęśliwe, a Neron ma liczne kochanki. Ciężko doświadczona przez los cieszyła się natomiast wielką miłością mieszkańców [[Rzym]]u, co wzbudzało zazdrość w ambitnej kochance Nerona - [[Poppea Sabina|Poppei Sabinie]]. Przez długi czas Neron nie odważył się jednak zaszkodzić Oktawii - zarówno ze względu na jej popularność jak i na fakt, że jedynie jej osoba [[Legitymizacja władzy|legitymizowała]] jego następstwo po Klaudiuszu i była symbolem ciągłości władzy w dynastii panującej. Dopiero gdy Poppea zaszła z Neronem w ciążę zdołała przekonać go, by rozwiódł się z Oktawią (styczeń [[62]]) pod pretekstem rzekomego jej cudzołóstwa.
