Hugo Riemann: Różnice pomiędzy wersjami

Riemann urodził się w miejscowości [[Grossmehlra]] koło [[Sondershausen]]. Studiował prawo oraz inne kierunki w Berlinie i Tybindze. Po wzięciu udziału w wojnie francusko-niemieckiej, postanowił poświęcić swoje życie muzyce, studiował w konserwatorium w Lipsku. Następnie udał się do Bielefeld, gdzie pracował przez kilka lat jako nauczyciel, ale później znowu powrócił na lipski uniwersytetu jako "Privatdozent" . W 1880 roku pojechał do [[Bydgoszcz|Brombergu]], ale już w latach 1881-90 był nauczycielem fortepianu i teorii w konserwatorium w Hamburgu. Piastował też stanowisko też w [[Wiesbaden]] (1890-95), choć w ostatecznie kolejny raz wrócił na uniwersytet w [[Lipsk]]u. W 1901 r. został mianowany profesorem.

Poza pracą w charakterze nauczyciela, wykładowcy i kompozytora utworów pedagogicznych, Riemann był uznanym całym świecie autorem prac z zakresu muzykologii. Jego najbardziej znane dzieła to Musiklexikon, kompletny słownik muzyki i muzyków, Handbuch der Harmonielehre, praca nad studium harmonii i Lehrbuch des Contrapunkts, podobne praca dotycząca kontrapunktu, z których wszystkie zostały przetłumaczone na język angielski i inne języki. Jeden z jego wynalazków, Tonnetz (siatka tonów) jest poprzednikiem nowoczesnej koncepcji przestrzeni dźwięków. Jest współautorem biografii [[Beethoven]]a oraz edytorem szeregu wydań dzieł muzycznych.