Rozbicie dzielnicowe Rusi: Różnice pomiędzy wersjami

{{DNU|naprawa}}

{{Historia Rosji}}{{Historia Ukrainy}}

'''Rozbicie dzielnicowe Rusi''' – okres [[Rozdrobnienie feudalne|rozdrobnienia feudalnego]] w historii [[Ruś Kijowska|ziem ruskich]], trwający od 1054 do 1480 roku.

 

Po śmierci [[Jarosław I Mądry|Jarosława Mądrego]] w [[1054]] roku, Ruś rozpadała się na szereg księstw dzielnicowych. Było to wynikiem podziału państwa [[Rurykowicze|Rurykowiczów]] pomiędzy pięciu synów Jarosława. Każdorazowy podział władzy po śmierci kolejnych książąt kijowskich (zgodnie z zasadą [[seniorat]]u) osłabiał państwo. Upadku nie powstrzymała ugoda książąt w [[Lubecz]]u (rok 1097), na mocy której unieważniono oficjalnie zasadę senioratu, postanawiając że od tego momentu w każdej oddzielnej dzielnicy panować będzie dziedzicznie dana linia książęca. Również silna chwilowo pozycja książąt [[Włodzimierz II Monomach|Włodzimierza Monomacha]] (1113 – 1125), czy [[Mścisław I Harald|Mścisława Haralda]] (1125 –1132), nie zapobiegła osłabianiu Rusi. Ród Rurykowiczów pogrążył się w konfliktach wewnętrznych, zręcznie wykorzystywanych przez [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]]. Rozdrobnieniu sprzyjały panujące wówczas stosunki ekonomiczne: w związku z ograniczeniem handlu pomiędzy poszczególnymi dzielnicami, potęgowała się ich polityczna izolacja<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Bazylow | imię = Ludwik | tytuł = Historia Rosji | data = 2010 | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo | miejsce = Wrocław | isbn = 978-83-04-04641-2 | strony = 36}}

</ref>.

 

Po powstaniu [[Cesarstwo Łacińskie|Cesarstwa Łacińskiego]] w roku 1204, Ruś straciła swe kontakty handlowe w basenie [[Morze Czarne|Morza Czarnego]] na rzecz [[Republika Wenecka|Wenecji]]{{fakt|data=2011-01}}.

=== Upadek Kijowa ===

Wieki XII i XIII przyniosły dalszy polityczny, gospodarczy i kulturalny upadek [[Kijów|Kijowa]]. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy było spalenie miasta przez księcia [[suzdal]]skiego [[Andrzej I Bogolubski|Andrzeja Bogolubskiego]], w roku 1169. Wraz z osłabieniem władzy książęcej, znaczenia nabierało możnowładztwo ([[bojarzy]]). Księstwa dzielnicowe – za wyjątkiem [[Republika Nowogrodzka|Nowogrodu]] i [[Psków|Pskowa]], upadły. Pomimo to, dalej była kolonizowana dolina [[Wołga|górnej Wołgi]].

Wobec upadku znaczenia Kijowa, oraz niszczycielskich najazdów [[Pieczyngowie|Pieczyngów]], a następnie [[Połowcy|Połowców]], ośrodek władzy przesunął się do obszarów [[Ruś Włodzimiersko-Suzdalska|Rusi Zaleskiej]], chronionych przed najazdami puszczą.

 

== Bibliografia ==

* {{Cytuj książkę | nazwisko = Zientara | imię = Benedykt | tytuł = Historia powszechna średniowiecza | data = 2006 | wydawca = Wydawnictwo Trio | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-7436-092-0 | strony = 252, 253}}

* {{Cytuj książkę | nazwisko = Bazylow | imię = Ludwik | tytuł = Historia Rosji | data = 2010 | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo | miejsce = Wrocław | isbn = 978-83-04-04641-2 | strony = 32-38}}