Dyskalkulia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m + kontrowersje, do rozwinięcia |
Dodanie części poświęconej badaniom |
||
Linia 24:
W klasyfikacji chorób i zaburzeń [[DSM-IV]] dzieci przejawiające trudności w uczeniu się matematyki są umieszczone w kategorii trudności w uczeniu się i określone jako osoby, które nie mogą osiągnąć adekwatnego do wieku poziomu biegłości w procesach matematycznych pomimo inteligencji w normie, sprzyjających warunków edukacyjnych, braku zaburzeń emocjonalnych i odpowiedniego poziomu motywacji do nauki.
== Badania ==
W najnowszych badaniach brytyjscy badacze skorzystali z przezczaszkowej stymulacji magnetycznej mózgu (TMS), aby na bardzo krótki czas - liczony w setkach milisekund - wyłączyć pracę obszarów mózgu związanych ze zdolnościami arytmetycznymi. Są one zlokalizowane w prawym płacie ciemieniowym mózgu.
Testom poddano osoby, które na co dzień nie miały żadnych problemów z matematyką. TMS stosowano dokładnie w momencie, gdy badani mieli udzielić odpowiedzi na proste zadanie arytmetyczne, polegające na porównaniu dwóch liczb - np. 2 i 4, przy czym liczba o niższej wartości była przedstawiona większą czcionką. Uczestnicy testu mieli zdecydować, która z nich ma większą wartość, a która jest fizycznie większa.
Testy zaplanowano tak, by sprawdzały zdolność pacjentów do automatycznego przetwarzania liczb.
Okazało się, że gdy stymulacji magnetycznej poddawano neurony prawej bruzdy śródciemieniowej, osoby bez dyskalkulii miały takie same problemy z przetwarzaniem liczb, jak osoby cierpiące na to zaburzenie. Stymulacja lewego płata ciemieniowego nie powodowała podobnych zakłóceń.
Związek między czynnością prawego płata ciemieniowego a dyskalkulią został później potwierdzony w testach z udziałem osób cierpiących na to zaburzenie.
"Nasze badania dostarczają silnych dowodów na to, że dyskalkulia jest spowodowana zaburzeniami w pracy prawego płata ciemieniowego mózgu" - komentuje biorący udział w doświadczeniach dr Roi Cohen Kadosh. Zdaniem badacza, metoda opracowana przez jego zespół umożliwi dalsze badanie nieprawidłowości neurologicznych leżących u podstaw dyskalkulii.
== Kontrowersje wokół teorii dyskalkulii==
| |||