Lubecz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Zobacz też: Zjazd w Lubeczu |
|||
Linia 31:
Od II poł. [[XIV]] w. do [[1503]] Lubecz znajdował się w granicach Królestwa Polskiego w [[Wielkie Księstwo Litewskie|prowincji litewskiej]], starostwo starodubowskie. Następnie Lubecz należał do Rosji. W latach [[1618]]-[[1667]] ponownie w granicach [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]], [[województwo kijowskie]], starostwo lubeckie i łojowskie. W roku [[1623]] Lubecz otrzymał prawa miejskie ''[[Prawo magdeburskie|magdeburskie]]'', od roku [[1635]] w składzie [[województwo czernihowskie|województwa czernihowskiego]]. Ostatecznie przyłączony do Rosji w [[1667]] według postanowień [[rozejm andruszowski|rozejmu andruszowskiego]], potwierdzonych [[pokój Grzymułtowskiego|pokojem Grzymułtowskiego]] w [[1686]]. Lubecz należał do dóbr królewskich. W okresie panowania króla [[Jan Kazimierz|Jana Kazimierza]] miasto dzierżawili książęta [[Radziwiłłowie]] oraz ks. [[Tyszkiewiczowie]].
Od roku [[1801]] w guberni czernihowskiej, powiat horodnicki. W roku [[1876]] miasto liczyło 459 domów oraz 2091 mieszkańców. Do roku [[1918]] w miasteczku było aż siedem cerkwi. W latach [[1922]]-[[1991]] należał do [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|USRS]], od roku [[1932]] w obwodzie czernihowskim, od [[1991]] należy do Ukrainy. Uświęcając wydarzenia [[Zjazd w Lubeczu|Lubeckiego zjazdu]] w [[1997]] roku został odsłonięty brązowy pomnik, stworzony przez [[Giennadij Jerszow|Gennadija Jerszowa]], ukazujący sylwetki książąt oraz mnicha sprzed 900 lat.
== Znani ==
| |||