Syn [[Tadeusz Zakrzewski|Tadeusza Zakrzewskiego]] i Marii, Jadwigi z domu, Baranieckiej córki [[Marian Baraniecki|Mariana Baranieckiego]];, brat [[Jan Gaston Zakrzewski|Jana]], wnuk [[Wincenty Zakrzewski|Wincentego Zakrzewskiego]], absolwent [[V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego w Krakowie|V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie]]. Jesienią 1937 rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ i w krakowskiej Wyższej Szkole Handlowej; równolegle jako plut. podchorąży ukończył szkolenie wojskowe w [[Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii|Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego]] 28 czerwca 1938 z lokatą 2/75. Za odwagę bojową w kampanii wrześniowej (w ramach 5 Dywizji Artylerii) został odznaczony Srebrnym Krzyżem [[Order Virtuti Militari|Virtuti Militari]]. Jeden z inicjatorów i pierwszych studentów tajnego nauczania na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (studia ukończył w 1945). W latach 1941–1945 pracował w [[Rada Główna Opiekuńcza|Radzie Głównej Opiekuńczej]] w Krakowie. Tu po wojnie rozpoczyna aplikację sądową i pracę na reaktywowanym Wydziale Prawa UJ jako asystent-wolontariusz. Stopień doktora uzyskał w 1946; jako stypendysta Ministerstwa Oświaty uzyskuje Diploma in Administrative Law and Practice Uniwersytetu w Edynburgu. We wrześniu 1948 wrócił do Krakowa, wiążąc się na stałe z Wydziałem Prawa UJ (Katedra Prawa Państwowego prof. [[Konstanty Grzybowski|Konstantego Grzybowskiego]]). Tu został docentem w 1956, profesorem nadzwyczajnym (1964) i zwyczajnym (1974). Był dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych i kierował Katedrą Prawa Państwowego. Specjalista prawa państwowego i konstytucyjnego, opublikował około dwieście różnych opracowań, w tym monografie: ''Działalność prawotwórcza w świetle teorii niemieckiej'' (Kraków 1959),'' Ustawa i delegacja ustawodawcza w Anglii'' (Kraków, 1960) czy książka ''Zakres przedmiotowy i formy działalności prawotwórczej'' (Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1979). Wychował szereg wychowanków, póżniejszych profesorów czy doktorów habilitowanych prawa państwowego i konstytucyjnego.
Aktywnie działał społecznie, w [[Związek Nauczycielstwa Polskiego|Związku Nauczycielstwa Polskiego]], jako bezpartyjny radny Miejskiej, a następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej. Był bezpartyjnym posłem na Sejm VIII i IX kadencji w latach 1980–1989, pełniąc m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Ustawodawczych. Był też wieloletnim członkiem Rady Legislacyjnej. Wylew, niedługo po wyborze na drugą kadencję (1985), znacznie ograniczył jego działania w ostatnich latach życia. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim w grobie rodzinnym (pas 46 wsch.).
