Piotr Delian: Różnice pomiędzy wersjami

'''Piotr Delian, Piotr Delján''' (ur. zap. krótko po [[1008]]<ref>Wygnanie księżniczki węgierskiej z Bułgarii, a więc również narodziny Piotra nastąpiły wkrótce po klęsce powstania [[Ajtony]]a w 1008 (G. Györffy, ''Święty Stefan I. Król Węgier i jego dzieło'', Warszawa 2003, s. 343-344).</ref> na [[Węgry|Węgrzech]], zm. [[1041]] w [[Bizancjum]]) – samozwańczy [[Władcy Bułgarii|car Bułgarii]] w latach 1040 - 1041.

Piotr był najprawdopodobniej jedynym synem cara bułgarskiego [[Gabriel Radomir|Gabriela Radomira]] i nieznanej z imienia córki [[Władcy Węgier|księcia węgierskiego]] [[Gejza|Gejzy]]. Przyszedł na świat na [[Węgry|Węgrzech]], dokąd udała się wygnana przez Radomira księżniczka węgierska. Zadaniem części badaczy pochodzenie Deliana od Gabriela Radomira było tylko pogłoską rozsiewaną przez jego zwolenników<ref>M. Hertmanowicz-Brzoza, K. Stepan, ''Słownik władców świata'', Kraków 2005, s. 501, podaje, że Piotr tylko podawał się za syna Gabriela Radomira, zaś jego faktyczne pochodzenie nie zostało ustalone.</ref>. W 1040, obwołany carem w [[Belgrad]]zie, stanął na czele powstania przeciwko [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]], które szybko ogarnęło całą Bułgarię i [[Macedonia|Macedonię]]. Armia dowodzona przez Piotra zdobyła [[Nisz]] i [[Skopje]]. W 1041 Delian popadł w ostry konflikt z synem zmarłego cara [[Iwan Władysław|Iwana Władysława]] Ałusijanem. Po klęsce powstania Piotr został oślepiony z polecenia Ałusijana i odesłany do Bizancjum, gdzie zmarł w niewoli.