Karabin maszynowy DP: Różnice pomiędzy wersjami

Jak większość konstrukcji sowieckich,Karabin DP był bronią niezawodną i prostą w produkcji, nie był jednak pozbawiony wad. Największym błędem okazało się umieszczenie sprężyny powrotnej nad lufą (sprężyna otaczała trzon tłoka gazowego). W tak intensywnie strzelającej broni powodowało to nagrzewanie się sprężyny, która traciła własności sprężyste. Także trwałość niektórych części okazała się niższa niż wymagana. W nowym karabinie sprężyna powrotna została umieszczona w komorze za zamkiem, co skutkowało pojawieniem się charakterystycznej tulei z tyłu komory zamkowej. Wzmocniono niektóre elementy karabinu (iglicę, [[wyrzutnik]]), przekonstruowano bezpiecznik. Pod komorą zamkową pojawił się chwyt pistoletowy. Wzmocniono także dwójnóg. Zmodernizowana wersja oznaczona była symbolem '''DPM''', gdzie '''M''' oznacza ''modernizowany''. Największą wadą karabinu nadal pozostawał magazynek. Magazynek talerzowy, choć miał sporą pojemność, miał dużo wad. Byłbył ciężki, skomplikowany i drogi w produkcji. Także ładowanie go w warunkach polowych nie należało do najłatwiejszych. Wadę tę próbowano usunąć, zmieniając zasilanie magazynkowe na taśmowe. W ten sposób powstał [[RP-46]].

Wybór magazynka talerzowego wynikał ze specyficznych doświadczeń z [[wojna domowa w Rosji|wojny domowej w Rosji]]. Wojna ta obfitowała w krótkotrwałe i dynamiczne starcia niewielkich oddziałów (często konnych) złożonych przeważnie ze słabo wyszkolonych żołnierzy, między którymi (starciami) istniały długie okresy spokoju; podczas takich starć nie było czasu na rozstawienie i użycie [[ciężki karabin maszynowy|ciężkich karabinów maszynowych]] (ponadto niewielkie oddziały nierzadko nie dysponowały nimi). W takich warunkach najlepiej sprawdzał sie najlepiejsię magazynek talerzowy (obecny np. w [[karabin maszynowy Lewis|karabinie maszynowym Lewis]]),. któregoJego zaletą była właśnie duża pojemność, ponieważ pozwalałaco onapozwalało wystrzelić w czasie starcia dużą liczbę pocisków, co często powodowało załamanie się niedoszkolonych żołnierzy przeciwnika;. a wadyWady magazynka talerzowego (powolne i trudne ładowanie) nie ujawniały się, boponieważ pomiędzy starciami było sporo czasu na załadowanie magazynków. Podczas II Wojny Światowej okazało się natomiast, że w warunkach regularnej wojny wymagane jest (w przypadku ręcznych karabinów maszynowych) prowadzenie ognia wspierającego przez dłuższy czas, a w roli broni do szybkiego wystrzelenia większej liczby pocisków był stosowany [[pistolet maszynowy]];. wW takich warunkach szybko dajądawały znać o sobie wady magazynka talerzowego (w celu zmniejszenia ichtej wpływuniedogodności, od [[1943]] r. każda drużyna piechoty dysponowała dwoma rkm-ami).