Johannes Popitz: Różnice pomiędzy wersjami

 

21 kwietnia 1933 roku objął stanowiska pruskiego sekretarza stanu oraz ministra finansów, chociaż do tego czasu nie należał jeszcze do partii [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]]. Według doniesień południowoniemieckiego wydania magazynu ''Völkischer Beobachter'' z 1 lutego 1937 roku (według niektórych źródeł - z roku 1939), Popitzowi zaoferowano złote insygnia partii nazistowskiej, który ten zgodził się przyjąć. Po tzw. [[Noc kryształowa|nocy kryształowej]] (''Kristallnacht'') (9 listopada 1938) Popitz zaprotestował przeciw masowym prześladowaniom Żydów, ogłaszając swoją dymisję, która jednak nie została przyjęta.<br />

Jako prawicowy [[Konserwatyzm|konserwatysta]] oraz [[Monarchizm|monarchista]], Popitz popierał sukcesję [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]] przez [[kronprinz]]a [[Wilhelm Hohenzollern (1882-1951)|Wilhelma]], najstarszego syna cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]]. Dlatego też był aktywny w różnych ugrupowaniach ruchu oporu, włącznie ze stowarzyszeniem [[Carl Friedrich Goerdeler|Carla Friedricha Goerdelera]]. Należał również do innego, niewielkiego ugrupowania o podobnym charakterze - ''Mittwochsgesselschaft'' ("Wspólnota Środowa"), które zrzeszało wyższych urzędników oraz przemysłowców. Ruch ten z niewielkiego klubu dyskusyjnego przekształcił się w główną konserwatywną opozycję przeciwko reżimowi narodowosocjalistycznemu. Popitz został wkrótce wciągnięty do bezpośredniego udziału w konspiracyjnym spisku przeciw Hitlerowi. Sporządził tekst tymczasowej konstytucji, ''Vorläufiges Staatsgrundgesetz'', która miała zostać wprowadzona po upadku Hitlera. Według tego aktu ustrój Niemiec miał opierać się na rządach [[Autorytaryzm (system sprawowania władzy)|autorytarnych]].