Skala twardości Leeba: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lit.
m poprawa linków, lit.
Linia 1:
[[Plik:Application-Picture-Equotip.jpg|thumb|300px|Pomiar twardości metodą Leeb'a]]
 
'''Metoda Leeba''' - dynamiczny sposób pomiaru [[Twardość metali|twardości metali]] opracowany przez Szwajcara, [[DiethmaraDiethmar Leeb|DiethmarDiethmara LeebLeeba]] w [[1975]] roku (opatentowany w roku 1978 przez firmę PROCEQ S.A.), będący udoskonaloną wersją [[Skala twardości Shore'a|metody skleroskopowej Shore'a]] (pomiaru twardości metali).
 
Metoda polega na pomiarze prędkości [[masa udarowa|masy udarowej]] (bijaczek) przed i po uderzeniu w próbkę. Bijaczek o masie 5,5 g, zakończony kulką z węglika wolframu, wyrzucany jest w kierunku próbki siłą sprężyny. Wynikiem pomiaru, według skali twardości Leeb'a (HL), jest iloraz prędkości bijaka po odbiciu przez prędkość przed odbiciem, pomnożony przez 1000. Wynik pomiaru (0-1000) jest w dużym stopniu uzależniony od modułu sprężystości liniowej Jounga, jako cechy określającej próbkę.