Karabin przeciwpancerny PTRS: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Historia: drobne techniczne |
|||
Linia 43:
[[13 marca]] 1936 roku zlecono biurom konstrukcyjnym S.W. Władimirowa, M.N. Bluma i [[Siergiej Korowin|S.A. Korowina]] prace nad karabinem przeciwpancernym kalibru 20-25 mm o masie nie większej niż 35 kg. Broń ta miała stanowić podstawowe uzbrojenie przeciwpancerne na poziomie kompanii. Do [[1938]] roku przetestowano w ramach tego programu 15 prototypów, ale żaden nie spełnił wymagań. Po 1938 roku do konkursu dopuszczono inne zespoły konstrukcyjne. W sierpniu 1938 roku prototypy o kalibrze 12,7 mm (3), 14,5 mm (2), 20, 25 i 37 mm (1) skierowano do prób, ale znowu żaden nie spełnił wymagań. Za najbardziej perspektywiczne uznano jednak konstrukcję kalibru 14,5 mm.
[[9 listopada]] 1938 roku GAU (Gławnoje Artilierskoje Uprawlienije - Główny Zarząd Artylerii) wydał nowe wymagania dla lekkiej broni przeciwpancernej. Prace nad karabinami przeciwpancernymi spełniającymi te wymagania rozpoczęto w biurach konstrukcyjnych N.W. Rukawisznikowa i B.G. Szpitalnego. Po przeprowadzonych latem [[1939]] badaniach do uzbrojenia wprowadzono w październiku tego roku samopowtarzalny karabin przeciwpancerny Rukawisznikowa (PTR-39). Jednak pomimo decyzji o przyjęciu do uzbrojenia produkcji tej broni ostatecznie nie rozpoczęto. Początkowo problemem była niska niezawodność PTR-39, później pod wpływem szefa GAU marszałka [[
W momencie niemieckiego ataku [[22 czerwca]] [[1941]] roku sowiecka piechota nie dysponowała żadnym lekkim uzbrojeniem przeciwpancernym. Okazało się przy tym że karabiny przeciwpancerne nadal mogą być skuteczną bronią przeciwpancerną. Uruchomienie produkcji PTR-39 uznano za niemożliwe z powodu ciągle trapiących tą broń usterek, dlatego zlecono W.N Szołochowowi skonstruowanie nowej broni tej kategorii. Szołochow skopiował karabin przeciwpancerny [[Karabin przeciwpancerny M1918|Mauser Tank Gewehr]] z [[1918]] roku, ograniczając się do wyposażenia tej przestarzałej konstrukcji w [[hamulec wylotowy]], amortyzator na kolbie i składany dwójnóg i przystosowania do radzieckiego naboju [[nabój 12,7 x 107 mm|12,7 x 107 mm]]. Produkcję karabinu przeciwpancernego Szołochowa uruchomiono w lipcu [[1941]] roku, ale niska skuteczność naboju 12,7 mm na odległościach większych od 100 m sprawiła że szybko ją zakończono, a samej broni nigdy oficjalnie nie przyjęto do uzbrojenia.
| |||