M26 Pershing: Różnice pomiędzy wersjami

We wrześniu 1942 roku, Departament Uzbrojenia zaproponował budowę nowego typu czołgu średniego, uzbrojonego w armatę kal. 90 mm wywodzącą się z działa przeciwlotniczego o tym samym kalibrze. Stało się to po sukcesach w zwalczaniu czołgów alianckich, odniesionych przez niemieckie działa przeciwlotnicze kalibru 88 mm. W marcu 1943 roku , armata takiego kalibru została zabudowana w prototypowym czołgu T23. Z tego wozu wywodzą się prototypy czołgów T25 i T26. Ostatecznie prace konstrukcyjne skoncentrowano na T26. W czerwcu 1944 roku, zmieniono oznaczenie czołgu z T26 na M26. Równocześnie zmieniono klasyfikację wozu. Został on zaklasyfikowany jako czołg ciężki, a nazwa upamiętniać miała gen. [[John Pershing|Johna J. Pershinga]], dowódcy [[Amerykański Korpus Ekspedycyjny|Amerykańskiego Korpusu Ekspedycyjnego]] w Europie podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]].

W czasie pierwszego starcia z wrogiem, jednemu M26 udało się zniszczyć dwa [[PzKpfw VI Tiger|Tygrysy]] i jeden [[PzKpfw IV]] z odległości około 1000 m, strzelając do nich z boku. Według Coopera, armata M26 miałaby poważne trudności ze zniszczeniem pojazdów nieprzyjaciela, gdyby te były zwrócone do niego przodem, według niego niszczyciel czołgów [[M36 Jackson]] uzbrojony w tę samą armatę miał poważne trudności z przebiciem czołowego pancerza [[PzKpfw V Panther|Pantery]].

Oprócz Europy czołgi M26 zostały wysłane na [[Okinawa (wyspa)|Okinawę]]. W dniach 30 lipca i 4 sierpnia 1945 roku zostało dostarczonych w sumie 12 Pershingów, które jednak, ze względu na konieczność przeszkolenia załóg, osiągnęły gotowość bojową w dniudopiero 15 sierpnia 1945 roku. W tym dniu zostało ogłoszone zawieszenie broni z Japonią, zakończone kapitulacją Cesarstwa 2 września 1945 roku. Tak, więc M26 nie miałomiał okazji brać udziału w walkach z Japończykami.

Pod koniec wojny pojawiła się bardzo krótka, niemal eksperymentalna seria czołgu ''' T26E4-1 Super Pershing''', cięższa o 7 ton od zwykłego Pershinga, uzbrojona w nową, długolufową wersję armaty 90 mm T15E1. W założeniu, nowa konstrukcja miała być zdolna zniszczyć każdy napotkany niemiecki czołg. W czasiePodczas testów pociski z tej armaty przebijały pancerz o grubości 215 mm nachylony pod kątem 30° z odległości ponad 900 m (1000 [[jard]]ów, a z 90 m (100 jardów) penetrowały nawet 300 mm pancerza. Specjalnie dla tej armaty zaprojektowano nowy typ amunicji z prędkością wylotową pocisku prawie 1200 m/s, gdy (pociski armaty 88 mm używanej w "Tygrysie Królewskim" miały prędkość wylotową około 1130 m/s).

W jedynym znanym ( http://www.3ad.com/history/news/super.pershing.1.htm ) starciu "Super Pershinga" z [[PzKpfw VI Tiger II]], amerykański czołg zniszczył niemieckiego przeciwnika strzelając do niego z około 500 metrów.

M26 były także używane w czasie [[wojna koreańska|wojny koreańskiej]]. Początkowo wysłano tam nieliczne jednostki pancerne. W tym, czasieponieważ iwtedy w tym rejonie świata Amerykanie po prostu nie mieli dużych ilości czołgów, zwłaszcza tak nowoczesnych jak M26. Ogromna w [[1945]] roku armia amerykańska, obecnie została w znacznym stopniu zdemobilizowana. Głównym uzbrojeniem pancernym Amerykańskiej Armii Okupacyjnej w Japonii były lekkie [[M24 Chaffee]], które mniej niszczyły japońskie drogi, oraz nieliczne średnie [[M4 Sherman]]. Zostały one, w trybie alarmowym, wysłane do Korei.

Po ataku komunistów, służby kwatermistrzowskie sięgnęły po wszelkie dostępne rezerwy czołgów M26. Według oficjalnej historii armii amerykańskiej, do Korei wysłano nawet kilka czołgów, które stały jako pomniki w [[Fort Knox|Forcie Knox]]. M26 był jedynym czołgiem amerykańskim, który mógł stawić czoła używanym tam przez wojska północnokoreańskie czołgom [[T-34/85]]. Z tego powodu, wspólnie z [[Patton (czołg podstawowy)|M46 Patton]], wyparły niemal zupełnie z uzbrojenia wojsk amerykańskich inne typy czołgów.