Kastrat: Różnice pomiędzy wersjami

{{Opera}}

[[Plik:Carlo Broschi.jpg|thumb|250px|Carlo Broschi znany jako [[Farinelli]] - jeden z ostatnich wielkich kastratów w historii opery.]]

 

 

 

Mężczyźni wykastrowani przed okresem dojrzewania posiadali małą, zbliżoną wielkością do dziecięcej krtań i dzięki temu mogli rozwijać umiejętności wokalne w zakresie [[sopran]]anu i innych głosów typowych dla kobiet. Jednak głos kastrata nie był (nie jest) głosem typowo kobiecym- odznaczał się (odznacza się) o wiele potężniejszym brzmieniem i specyficzną, łączącą siłę z delikatnością barwą. W okresie największego rozkwitu [[Opera (dzieło)|opery]] kastraci byli obsadzani w rolach, gdzie były potrzebne tzw. "głosy anielskie". Szczególne zapotrzebowanie na kastratów w operze wiąże się z zakazem papieskim, obowiązującym w latach [[1588]]-[[1793]], który zabraniał kobietom publicznych występów (niemniej jednak papież [[Sykstus V]] surowo zabronił kastracji młodych chłopców w konstytucji ''Cum frequenter'' z 1587<ref>''Encyklopedia Katolicka'', t. 8, Lublin 2000, s. 962.</ref>).

W połowie [[XVIII wiek|XVIII]] wieku w Europie opinia publiczna uznała kastrację za barbarzyństwo i praktyka kastrowania młodzieńców została oficjalnie potępiona. Stała się ukrywanym procederem. W połowie [[XIX wiek|XIX]] wieku ostatecznie została uznana za bezprawną i karalną. Do czasu zakazu papieskiego w [[1903]], kastraci śpiewali w [[chór]]ach kościelnych, między innymi w słynnym chórze [[Kaplica Sykstyńska|Kaplicy Sykstyńskiej]], w [[Watykan]]ie. Ostatni znany kastrat - [[Alessandro Moreschi]], znany jako Rzymski Anioł, zmarł w [[1922]] roku. Zachowały się mechaniczne nagrania jego głosu dokonane w latach [[1902]] i [[1904]].

 

 

== Zobacz też ==