Fryderyk Jerzy Tuve: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w 1759 w Gross Wechsungen koło Nordhausen w środkowo-wschodnich Niemczech ([[Turyngia]]). Był najmłodszym z 8 synów pastora ewangelickiego Gottfryda Kaspra Tuve i Zofii Krystiany z domu Tölecke. Uczył się w [[Halberstadt]], a potem studiował teologię na uniwersytecie w [[Helmstedt]]. Następnie wyemigrował za chlebem na wschód, jak mówił - do swojego "kraju Kannan". Najpierw na Górnym Śląsku, w Błotnicy objął posadę nauczyciela domowego i kapelana u hrabiego Posadowskiego. Następnie objął opiekę duszpasterską nad powstającą gminą luterańską w Rudzie koło [[Brużyca Wielka|Brużycy]] w województwie łęczyckim. Przybył w te strony za sprawą zaprzyjaźnionej wdowy Małgorzaty Doroty Elżbiety Eckermann, która nieco wcześniej nabyła pole i las w Polsce, pod [[Zgierz]]em w województwie łęczyckim. W listopadzie [[1801]] w wyniku porozumienia z dziedzicem [[Rafał Bratoszewski|Rafałem Bratoszewskim]], władzami [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]] i konsystorzem ewangelickim w Warszawie, Fryderyk Tuve został wybrany pastorem nowo utworzonej parafii w [[Ruda-Bugaj|Rudzie]]. Jego wyświęcenie miało miejsce w [[1802]]. [[16 lutego]] [[1803]] r. pastor poślubił w kościele katolickim w Zgierzu Joannę Małgorzatę Katarzynę z domu Eckermann, urodzoną w [[1777]] r. w [[Meklemburgia|Meklemburgii]], córkę Jana Adolfa Eckermanna.

 

 

W latach 1803-1817 był głównym inicjatorem budowy drewnianego kościoła ewangelickiego w [[Ruda-Bugaj|Rudzie]] (już nie istniejącego). Po założeniu przez [[Rafał Bratoszewski|Rafała Bratoszewskiego]] osady tkackiej w pobliskim [[Aleksandrów Łódzki|Aleksandrowie]], pastor Tuve zaczął od 1824 i tu odprawiać nabożeństwa w miejscowej szkole. Między [[1824]] a [[1827]] siedziba gminy ewangelickiej została przeniesiona do [[Aleksandrów Łódzki|Aleksandrowa]], gdzie do 1828 zbudowano w stylu klasycystycznym nowy, murowany zbór ewangelicki, zlokalizowany przy zachodniej pierzei rynku (obecnie rozpoczyna się jego remont).