Lubar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: Bot usuwa zbędny szablon {{stub}} |
m →Historia: poprawa linków |
||
Linia 50:
W XVII w. [[Lubomirscy]] mieli tu swój dwór i wojsko. [[Jerzy Marcin Lubomirski]] (1738-1811) otrzymał od ojca [[Antoni Benedykt Lubomirski|Antoniego Benedykta]] m.in. Lubar.
[[Jerzy Marcin Lubomirski]] - konfederat barski, generał wojsk koronnych ([[1773]]), szef 11. Regimentu Pieszego Grenadierów (1775), który pozostawił "Pamiętniki" (1867), m.in. o miejscowości Lubar, datował w tej miejscowości akty założycielskie, np. w sprawie szpitala w [[Zamek w Janowcu|Janowcu]]. Potem przeszedł Lubar do [[Walewscy|Walewskich]], a przed I wojną światową do Karwickich Dunin – herbu [[Łabędź]], hr. Wodzickiej, hr. Ponińskiej h. [[Łodzia (herb szlachecki)|Łodzia]] i do Luberów.
W czasie [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko rosyjskiej w 1792]] szykowano tu umocnienia i próbowano przygotować się do walki obronnej przeciw Rosji. Gdy w pobliżu miejscowości Lubar, ks. [[Józef Poniatowski]] próbował ze swoją małą armią stawić czoła najeźdźcy, mimo najlepszych chęci wodza, oraz dzielnej postawy wojska, kampania zamieniła się w jeden wielki odwrót, połączony jednak z wieloma bojami opóźniającymi postęp Rosjan. Początkowo wycofywano się na pobliski Lubar i [[Połonne]], gdzie planowano stoczyć bitwę w oparciu o zgromadzone zapasy i umocnienia. Doszło do strat pod [[Ostropol]]em i [[Sieniawka|Sieniawką]]. Pod Lubarem, wojsko wydostało się w okrążenia, dzięki zręcznym manewrom [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]], a [[15 czerwca]] [[1792]] r., gdy książę Józef Poniatowski wyruszając spod Lubaru, do [[Połonne]]go, wysłał tabor z żywnością boczną drogą na [[Boruszkowce]], doszło do [[Bitwa pod Boruszkowcami|potyczki pod Boruszkowcami]].
| |||