Anastazjusz I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
commons, drobne techniczne, WP:SK |
m poprawa linków |
||
Linia 3:
'''Anastazjusz''' (''Flavius Anastasius''; ur. ok. [[430]], zm. [[9 lipca]] [[518]]), zwany '''Dikoros''' – jeden z pierwszych [[cesarze bizantyjscy|cesarzy bizantyjskich]], panował w latach 491–518. Pochodził prawdopodobnie z okolic miasta [[Dyrrachium]] (obecnie [[Durrës]] w [[Albania|Albanii]]), leżącego w [[Epir]]ze. Zanim został imperatorem, sprawował rozmaite godności w administracji pałacowej, m.in. był sekretarzem (''silentarius''). Tron objął [[11 kwietnia]] [[491]] r. przy poparciu [[Ariadna (cesarzowa)|Ariadny]], żony poprzedniego cesarza [[Zenon Izauryjczyk|Zenona]] Izauryjskiego, którą poślubił [[20 kwietnia]].
{{commonscat|Anastasius I}}
W początkach panowania Anastazjusz musiał walczyć<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie|wydanie= |tom= 15|wydawca= Polskie Media Amer.Com|miejsce= Poznań|data= |rok= 2006|isbn= 83-7425-025-9|strony= 107}}</ref> z [[Longin]]em, bratem Zenona i jego zwolennikami, głównie wywodzącymi się z [[Azja Mniejsza|małoazjatyckiego]] plemienia [[Izauryjczycy|Izauryjczyków]]. Ostatecznie oddziały prawowitego władcy pokonały buntowników w bitwie pod [[Cotyaeum]] (ob. [[Kütahya]]) w 496 r., ale mimo to walki w Azji Mniejszej trwały jeszcze jakiś czas, zwłaszcza w górach [[Taurus (góry w Turcji)|Taurus]], gdzie schronili się przegrani.
Palącą kwestią początków panowania tego cesarza stało się rozwiązanie problemów [[Półwysep Apeniński|Półwyspu Apenińskiego]]. Od upadku [[Cesarstwo zachodniorzymskie|cesarstwa zachodniorzymskiego]] [[Italia]] pogrążona była w chaosie. W Rzymie władał wódz germański z plemienia [[Herulowie|Herulów]] [[Odoaker]], który w [[476]] r. obalił ostatniego cesarza [[Romulus Augustulus|Romulusa Augustulusa]], a insygnia imperialne odesłał do [[Konstantynopol]]a. Tymczasem do [[Italia|Italii]] zbliżała się kolejna fala germańskich najeźdźców – [[Ostrogoci|Ostrogotów]] pod wodzą ich króla [[Teodoryk Wielki|Teodoryka]], zwanego później Wielkim z rodu [[Amalowie|Amalów]]. Zamiarem tego najwybitniejszego z ówczesnych władców było stworzenie silnego państwa. W [[493]] zdobył Rzym, a następnie zabił Odoakra i ogłosił się królem [[Italia|Italii]]. Bezradny wobec trudności w polityce wewnętrznej Anastazjusz w [[497]] roku uznał władzę [[Teodoryk Wielki|Teodoryka Wielkiego]] w Italii jako (formalnie) cesarskiego namiestnika, zwracając insygnia. Ostrogoci wspierali wojska cesarskie w walkach z koczowniczymi plemionami Unogodurów i Kotrigurów.
Linia 13:
Do jego niewątpliwych zasług należy uspokojenie i ustabilizowanie sytuacji wewnętrznej i obniżenie podatków, zwłaszcza likwidacja podatku bezpośredniego zwanego chrysargyron przysporzyła mu popularności. W 498 dokonał reformy monetarnej, faktycznie likwidując inflację. W 502 roku wprowadził ''[[emancipatio Anastasiana]]''.
{{przypisy
{{Władca-Cesarz bizantyński|urząd=Cesarz bizantyjski|lata=[[491]] – [[518]]|poprzednik=[[Zenon Izauryjczyk|Zenon]]|następca=[[Justyn I (cesarz bizantyjski)|Justyn I]]}}
| |||