Lutowanie bezołowiowe: Różnice pomiędzy wersjami

'''Lutowanie bezołowiowe''' – [[lutowanie]] przy użyciu [[stop metali|stopu]] niezawierającego [[ołów|ołowiu]].

W elektronice najczęściej dojako lutowania[[stop lutowniczy]] używany jest [[stop metali|stop]] [[cyna|cynowo]]-[[ołów|ołowiowy]]. Jednakże od [[1 lipca]] [[2006]] w [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]] wprowadzono ograniczenie używania substancji niebezpiecznych w sprzęcie elektronicznym ([[RoHS|dyrektywa RoHS]]), w tym ołowiu w stopach lutowniczych.

* kulkowanie się lutowia bezołowiowego w piecach do lutowania rozpływowego oraz przy lutowaniu ręcznym ze względu na duże [[napięcie powierzchniowe]].

Podczas lutowania bezołowiowego na powierzchni rezystorów[[opornik]]ów i kondensatorów na korpusie chipu[[kondensator]]ów powstawać mogą kulki [[kapilara|kapilarne]], przy czym w zależności od przyczyny ich powstawania mają one różne rozmiary. Przyczynami takimi są: gorące ześlizgnięcie się (załamanie, ''hot slump''), niedostateczna rozpływność (smarnowność, spreadbility), [[zwilżalność]] czy fluidyzacja topnika[[topnik]]a podczas topienia [[lutLut (technologia)|lutu]]u.

[[Punkt rozpływu]] stopu używanego przy lutowaniu bezołowiowym wynosi 215–220 °C. Lut bezołowiowy jest matowy o nieco ziarnistej powierzchni, dlatego też wykrywanie niewłaściwych połączeń, np. tzw. [[zimny lut|zimnego lutu]], jest utrudnione.