Twierdza Kłodzko: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Więzienie ==

Po przebudowie obiektu przez króla [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka Wielkiego]], do 1945 roku mocno ufortyfikowana twierdza pełniła rolę militarną oraz ciężkiego więzienia. Jednym z pierwszych więźniów był pruski oficer i awanturnik [[Friedrich von der Trenck]] (1727-1794) za romans z królewską siostrą, księżną [[Anna Amalia Pruska|Amalią]]. Jemu, jako jednemu z nielicznych powiodła się ucieczka z twierdzy. Innym był generał austriacki, hr. [[Wilhelm Reinhard von Neipperg]] (1684-1774), skazany na twierdzę za zawarcie bez upoważnienia niekorzystnego [[pokój belgradzki|pokoju belgradzkiego]] w 1739 r.; ułaskawiony po śmierci cesarza [[Karol VI Habsburg|Karola VI]].

 

W czasie II wojny światowej, w latach 1940-1943 twierdza była filią obozu [[Groß-Rosen|Gross-Rosen]], umieszczano w niej jeńców wojennych, [[Dezercja|dezerterów]] z armii niemieckiej oraz podejrzanych o działania na szkodę Rzeszy. Znajdowało się tu ciężkie więzienie dla więźniów politycznych (więziony i stracony był tu m.in. [[Władysław Planetorz]] (1910-1944), działacz Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech), miejsce kaźni i obóz pracy. Więziono tu Rosjan, Francuzów, Włochów, Belgów, Czechów, Finów i Anglików.

W 1944 roku na terenie twierdzy uruchomiono ewakuowane z Łodzi z powodu przesuwania się frontu zakłady AEG, gdzie produkowano części do pocisków V-1 oraz aparatury elektryczne do łodzi podwodnych ([[U-Boot]]ów) i lotnictwa. W lutym 1945 roku, w obliczu zbliżającego się frontu, Niemcy rozpoczęli ewakuację fabryki do Turyngii. Co ciekawe, robotnicy zlokalizowanej na twierdzy fabryki wydawali pismo satyryczne zatytułowane "Pchła".