Dom publiczny: Różnice pomiędzy wersjami

'''Dom publiczny''', potocznie: '''burdel''', zwane dawniej także '''zamtuzem''' lub '''lupanarem''' – [[budynek]] służący jako miejsce świadczenia usług [[seks]]ualnych za pieniądze. Opłata jest pobierana nie za rodzaj seksu czy usługi seksualnej, ale za użytkowanie danego pokoju przez określony czas.

 

W większości krajów, ze względu na zakaz ułatwiania i czerpania dochodów z czyjejś prostytucji, domy publiczne mają oficjalnie status budynków [[hotel]]owych z częścią [[gastronomia|gastronomiczną]]. Często używane [[eufemizm|eufemistyczne]] określenia to ''salon masażu'', ''[[agencja towarzyska]]''. Ich budowlany charakter sytuuje je faktycznie pomiędzy hotelami a budynkami mieszkalnymi. Poszczególne pokoje, służące też czasem za mieszkanie dla prostytutek, są urządzone tak, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Są małe, posiadają wygodne [[łóżko]], okna są zasłonięte czerwonymi zasłonami, jest także oddzielna łazienka. W zależności od lokalnego zwyczaju [[Prostytucja|prostytutki]] spotykają klientów przed budynkiem, w specjalnym oknie wystawowym w kondygnacji parteru, zlokalizowanym tam [[bar (lokal gastronomiczny)|barze]] lub też odwiedzane są bezpośrednio w swych pokojach.

W czasach [[oświecenie (okres)|Oświecenia]] lupanary nazywane eufemistycznie domami schadzek, stawały się niejednokrotnie ośrodkami bujnego życia towarzyskiego arystokracji – o czym świadczy przypadek domu prowadzonego przez [[Henrietta Lullier|Henriettę Lullier]] w [[Warszawa|Warszawie]], chętnie odwiedzanego przez akredytowanych w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] dyplomatów, gdzie tajne konferencje z ministrami odbywał sam [[Stanisław August Poniatowski]].

 

{{wikisłownik|dom publiczny}}

 

[[Kategoria:Obiekty usługowe i użyteczności publicznej]]