'''Dekrety Beneša''' ([[Czeskijęzyk czeski|czes]]. oficjalnie: ''Dekrety presidenta republiky'', potocznie: ''Benešovy dekrety'') -– seria aktów prawnych wydanych przez [[Czechosłowacki rząd emigracyjny|rząd Republiki Czechosłowackiej na uchodźstwie]] w latach 1940-1945, w okresie niestnienia parlamentu podczas okupacji niemieckiej w okresie II wojny światowej. Wszystkie dekrety otrzymywały kontrasygnatę prezydenta republiki [[Edvard Beneš|Edvarda Beneša]] i stąd też powszechnie nazywane są ''Dekretami Benesza''. Najbardziej kontrowersyjne z nich zostały wydane w [[1945]] roku i dotyczyły całkowitej konfiskacji mienia [[Niemcy sudeccy|Niemców sudeckich]] oraz części [[Węgrzy|Węgrów]], pozbawienie ich obywatelstwa czechosłowackiego oraz przymusowego wysiedlenia ponad 3 milionów Niemców do amerykańskiej strefy okupacyjnej i [[Austria|Austrii]] oraz przeszło 100 tys. [[Węgrzy|Węgrów]] na [[Węgry]].
Historycznie znaczenie dekretów jest przedmiotem ożywionej debaty historyków oraz znawców prawa międzynarodowego. Powraca także w debacie politycznej szczególnie w [[Bawaria|Bawarii]] wśród środowisk tzw. [[Wypędzony (prawo niemieckie)|wypędzonych]] oraz na [[Węgry|Węgrzech]]. Przez wiele lat ''Dekrety Benesza'' stanowiły główną przeszkodę w normalizacji stosunków pomiędzy [[Czechosłowacka Republika Socjalistyczna|Czechosłowacją]], potem [[Czechy|Republiką Czeską]] i [[Słowacja|Republiką Słowacką]] z jednej strony, a [[RFNNiemcy|Niemcami]] i [[Węgry|Węgrami]] z drugiej. Szczególnie ta część dekretów, która określała nowy status prawny zdecydowanej większości niemieckich i części węgierskim obywateli Czechosłowacji. ''Dekrety'' stanowiły podwaliny prawne pod przymusowe wysiedlenie Niemców sudeckich oraz Węgrów z ziem, na których mieszkali od wieków, stosując wobec nich zasady odpowiedzialności zbiorowej.
Z wyjątkiem dwóch aktów prawnych, 89 dekretów razem z z przepisami wykonawczymi pozostaje w mocy zarówno w prawodawstwie Republiki Czeskiej (1993), jak i Republiki Słowackiej (1993). Oba państwa powstałe po rozpadzie Czechosłowacji utrzymują niezmienne stanowisko, że odwołanie dekretów stanowiło by przekreślanie wyników II wojny światowej.
