Konstytucja weimarska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m drobne redakcyjne, lit.
Linia 1:
[[Plik:Weimar Constitution.jpg|thumb|200px|Strona tytułowa broszurki z Konstytucją Weimarską]]
 
'''Konstytucja Rzeszy NiemieckiejWeimarska''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Die Verfassung des Deutschen Reichs'') "Konstytucja Weimarska"Rzeszy Niemieckiej) – [[konstytucja]] niemiecka z [[11 sierpnia]] [[1919]], uchwalona przez rewolucyjne Zgromadzenie Narodowe. Zastąpiła [[Konstytucja Rzeszy Niemieckiej 1871|Konstytucję Rzeszy Niemieckiej]] z [[1871]].
 
[[Republika Weimarska|Rzesza Niemiecka]] po 1919 stała się [[republika|republiką]], a [[władza]] pochodziła bezpośrednio od narodu. Na obszar Rzeszy składało się 18 (początkowo 21) [[kraj związkowy|krajów związkowych]] z wyjątkiem terenów wyłączonych przez [[traktat wersalski]]. Były to:
Linia 35:
 
== Rząd Rzeszy ==
Składał się z [[kanclerz]]akanclerza i [[minister|ministrów]]. [[Rząd]] musiał uzyskać poparcie [[parlament]]u, był przed nim odpowiedzialny politycznie i konstytucyjnie. Wytyczne jego [[polityka|polityki]] określał kanclerz.
 
== Rada Rzeszy ==
Kraje związkowe reprezentowane były przez członków swoich rządów. Każdy posiadał jeden głos. Więksi członkowie 1 delegata na 1 milion mieszkańców, przy czym nie można było przekroczyć 40% ilości głosów w celu uniknięcia dominacji jednego z krajów.
Rada jako tako nie posiadała prawa inicjatywy ustawodawczej. Składane były do niej projekty ustaw przez rządy krajowe, a ta przekazywała je do Sejmu.
Posiadała weto zawieszające. Mogło zostać odrzucone kwalifikowaną większością 2/3 głosów Reichstagu. Miała być kontynuacją Rady Związkowej działającej w II Rzeszy. W rzeczywistości posiadała o wiele mniejsze znaczenie. Konstytucja nie zawierała dokładnego opisu zadań i kompetencji, przez co jej rola znacznie zmalała w porównaniu do pierwozorupierwowzoru.
 
== [[Sądownictwo]] ==
Został utworzony Najwyższy Trybunał Rzeszy w celu rozwiązywania sporów między członkami federacji.
Każdy z krajów członkowskich miał prawo do posiadania własnego sądownictwa.