Edward Milewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m Edward Milewski nie był d-cą 1 p.uł. oraz 2 p.uł. - tylko 20 p.uł. |
||
Linia 1:
'''Edward Milewski''' (ur. [[13 października]] [[1894]] roku w Augustowie pow. Ciechanów, syn Juliana i Ksawery z domu Kołakowska, zm. [[26 stycznia]] [[1951]] roku w [[Londyn]]ie) - [[pułkownik]] [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]]
Brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] po stronie [[Imperium rosyjskie|rosyjskiej]], gdzie ukończył kurs szkoły oficerskiej kawalerii. Awansowany kolejno do stopnia chorążego i następnie podporucznika. Od 1917 w I Korpusie Polskim w Rosji. Służył w 1 Pułku Ułanów i brał udział w bitwie pod Krechowcami. Po rozwiązaniu w lipcu 1918 I KP powrócił do kraju. Od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim. W szeregach 1 Pułku Ułanów brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie zweryfikowany w stopniu rotmistrza (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919) nadal w 1 p.uł., gdzie pełnił różne funkcje m.in. dowódcy szwadronu. Awansowany do stopnia majora (starszeństwo z dniem 1 stycznia 1927). W latach 1927-1929 był m.in. dowódcą szwadronu zapasowego. W 1929 przeniesiony do 20 Pułku Ułanów na stanowisko kwatermistrza. Z dniem 1 kwietnia 1930 został zastępcą dowódcy 20 p.uł. W kwietniu 1934 został mianowany dowódcą 3 Pułku Szwoleżerów. W kampanii wrześniowej był dowódcą 3 Pułku Szwoleżerów w składzie Suwalskiej Brygady Kawalerii. Od 22 września do 6 października 1939 był dowódcą brygady kawalerii nazwanej od jego imienia "Edward" (3 p.szwol, 1 p.uł., 3 psk, i 4 dywizjon art. konnej). Brygada ta wchodziła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie". Po kapitulacji SGO "Polesie" od 6 października 1939 w niewoli niemieckiej. Jeniec Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu z niewoli 29 kwietnia 1945 wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu Polskiego. W latach 1945-1947 był dowódcą 25 Pułku Ułanów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
W okresie międzywojennym był dowódcą 1 Pułku Ułanów, zastępcą dowódcy 2 Pułku Ułanów i od [[1936]] roku dowódcą 3 Pułku Szwoleżerów. We wrześniu 1939 początkowo walczy w składzie [[Suwalska Brygada Kawalerii|Suwalskiej Brygady Kawalerii]], która weszła do dywizji kawalerii generała [[Zygmunt Podhorski|Podhorskiego]]. Od [[22 września]] do [[6 października]] dowodzi [[Brygada Kawalerii Edward|brygadą kawalerii]] nazwaną od jego imienia. Brygada ta wchodzi w skład [[Samodzielna Grupa Operacyjna Polesie|Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie]]. Po kapitulacji trafia do niewoli niemieckiej. Po uwolnieniu osiedla się w Londynie, gdzie umiera.
Pochowany na cmentarzu Stretham Park.
rotmistrz - starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919
major - starszeństwo z dniem 1 stycznia 1927
podpułkownik - starszeństwo z dniem 1 stycznia 1932
pułkownik - starszeństwo z dniem 19 marca 1938
Odznaczony:
Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari - 1939-1945
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari - 1918-1920
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Niepodległości
Krzyż Walecznych czterokrotnie
Złoty Krzyż Zasługi
Odznaczony m.in.: [[Virtuti Militari]] V klasy, [[Krzyż Niepodległości|Krzyżem Niepodległości]] i [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]] (dwukrotnie).
Linia 8 ⟶ 20:
== Źródło ==
* ''Dowódcy Polskiego Września'', Ryszard Juszkiewicz, Andrzej Urbaniak, Ciechanów 1989
ASC par. Krasne nr aktu ur. 165/1894 Augustowo
Dziennik Personalny Nr 8 z dnia 31.III.1930
Dziennik Personalny Nr 11 z dnia 7.IV.1934
Rocznik Oficerski 1923, 1924, 1928, 1932
Rocznik Oficerów Kawalerii 1930, s.3, 74
R. Rybka, K. Stepan, Rocznik Oficerski 1939, Kraków 2006, s.127, 687
J. Wróblewski, Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie", Warszawa 1989, s.97, 121, 134, 143, 145, 150, 176, 203
K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995
[[Kategoria:Polscy wojskowi]]
| |||