Borzywoj I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.2) (Robot poprawił id:Bořivoj I, Adipati Bohemia; zmiany kosmetyczne |
→Przyjęcie chrztu i jego konsekwencje: drobna zmiana - zdaje się, że brakowało słowa 'Czechy' |
||
Linia 23:
Borzywoj powrócił do kraju w towarzystwie kapłana Kaika. Ufundował kościół św. Klemensa, zbudowany w Lewym Hradcu. Wezwanie tego kościoła (Cyryl i Metody odnaleźli na [[Krym]]ie relikwie tego świętego), a także elementy architektoniczne (''patrocinium'') wskazują na wpływy morawskie. W tym kościele został osadzony Kaik.
W Czechach doszło do buntu przeciwko Borzywojowi I; buntownicy ogłosili księciem [[Strojmir]]a. Ich kandydat przebywał na wygnaniu "u Niemców" tak długo, że nawet zapomniał ojczystego języka. Bunt ten był skierowany nie tylko przeciwko nowej wierze, ale i zależności od [[Świętopełk I Wielki (morawski)|Świętopełka]], księcia morawskiego, w którą popadł Borzywoj. Przypuszcza się, że bunt Strojmira mógł być inspirowany przez bawarskie kręgi kościelno-polityczne, które uważało Czechy za swoją strefę wpływów<ref>Zob. J. A. Sobiesiak, ''Bolesław II Pobożny (+999)'', s. 140.</ref>. Wniosek tej zdaje potwierdzać się fakt, że dopiero w [[895]] roku Czechy, w wyniku oddania się [[Spitygniew I|Spitygniewa I]] pod opiekę wschodniofrankijskiego króla [[Arnulf z Karyntii|Arnulfa z Karyntii]], znalazły się w obrębie diecezji ratyzbońskiej. Tzw. tradycja "bawarska", która znalazła odbicie w ''Żywocie świętego Wacława'' zwanym ''Crescente fide'' oraz w Żywocie świętego Wacława autorstwa [[Gumpold z Mantui|Gumpolda z Mantui]] twierdzi, że pierwszym chrześcijańskim księciem Czechów był [[Spitygniew I]], syn Borzywoja I.
Borzywojowi udało się stłumić bunt. Przypuszczalnie stało się to z pomocą Świętopełka I, księcia morawskiego, a po powrocie do Czech Przemyślida pełnił funkcję "namiestnika" z ramienia potężnego sąsiada<ref>Dušan Třeštík, ''Počatky Přemyslovců'', Praha 1997, s. 337; I. Panic, ''Ostatnie lata Wielkich Moraw'', Katowice 2000, s. 79-80.</ref>.
| |||